Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Toen ik in Februari 1952 de school/kerk te Kaju Indjau — gereed gekomen
in Augustus 1951 — bezocht, bleek klas I 14 leerlingen, klas II 13 en klas III
7, tezamen dus 34 leerlingen, te tellen. Ook kinderen van Kaju Batu gaan daar
op school, zoals die van Nachaiba naar Teis rau/Teigas rau (Ormu) gaan.
Dat traditionele opvattingen in de tegenwoordige tijd nog voortleven blijkt
ook hier. De school/kerken van Tabati en Indjeros vertonen bijv. houtsnijwerk
met oude motieven, spiraal-ornament, hagedis, enz. Ook de bouw vond naar
ouderwetse trant plaats: zoals voorheen bij het bouwen van de tempel van Kaju
Indjau hulp was verleend o.m. door Nachaiba, zo geschiedde dit nu bij de
bouw van de kerk aldaar.
Hebben Christendom en onderwijs doorgewerkt in het dagelijks leven? Ongetwijfeld,
niet slechts in de Zondagse kerkdiensten en de avond wij dingen die
meestal twee keer per week worden gehouden, maar ook in veranderde feestviering,
huwelijksrelaties, ontwikkelingsdrang, enz. Het op school geleerde
kreeg helaas nog te weinig kans om in de praktijk nuttig te worden aangewend;
leergierigheid — en goed verstand — is echter aanwezig. In de woningen
vindt men aan de wanden veel foto's, prentbriefkaarten, kalenderplaatjes en
tijdschrift-platen, ook Maleise kranten van vóór 1950; in het Maleis gestelde
lectuur — behalve de Bijbel — is evenwel schaars of ontbreekt geheel. De verspreiding
van te Hollandia gedrukte publicaties, bijv. „Pengantara", kan wegens
de kosten niet van grote omvang zijn. Radiotoestellen ontbreken, evenals
gramofoons. In 1953 is echter het Kantoor voor Voorlichting en Radio-omroep
begonnen in de dorpen met behulp van projectie-apparaten allerlei voorlichtting
te geven.
Hiermee zijn wij ook op het gebied van de ontspanning gekomen. In 1948
werd te Nachaiba door de inheemse Zendeling Samai een Christelijke jeugdvereniging
opgericht, die in 1951 de naam „Mahanaim" ontving. In een vergaderlokaal,
nu in het provisorisch kerkje, komt de jeugd bijeen om te zingen, te
handwerken, e.d. Te Indjeros grijpt men hoger. Daar hadden in 1954 reeds
een 30-tal mensen elk ƒ 2.50 betaald met het doel te zijner tijd naast de woning
van het dorpshoofd een gebouw te zetten dat als feestzaal, vergaderlokaal, enz.,
kortom als cultureel centrum zou kunnen dienen. Verder heeft ieder dorp zijn
fluitorkest(en); Kaju Indjau heeft zelfs twee muziekgezelschappen. En wat de
sport betreft: voetballen doet men overal, maar een echte vereniging vindt men
slechts in Tabati („Timor-laut" met ± 55 leden) en te Kaju Indjau („H.V.C."
met ± 30 leden, waaronder 5 van Kaju Batu), beide aangesloten bij de Voetbalbond
Hollandia.
Dat de bevolking van ons studiegebied, ongeveer 1400 zielen tellend, nauw