Untitled - Stichting Papua Erfgoed

249
Fái verhuisde nu naar het eilandje Missioditj, tezamen met Adji en Indjama.
De Chamadi mensen trachtten hen te doden. Eens nodigde Chamadi Adji en
Indjama uit voor een varkensjacht — zij waren zeer goede jagers — en liet na
terugkomst te Tabati hen beiden vermoorden. Hierdoor onstond een hevige
strijd tussen Chamadi en Iréuw met hun respectieve aanhang totdat besloten
werd het dorp te delen Iréuw ging aan de zeekant wonen en bouwde een eigen
karawari-huis c.a.; bij hem vestigden zich Chai, Sremsrem, Chasor en één familie
van Daiwir, terwijl Chababuk een bemiddelingspositie bleef vervullen tussen
Iréuw en Chamadi. Naderhand kwam officieel de vrede tot stand doordat Fái
één sjar-kraal betaalde aan Chamadi.
Tot de gronden van Tabati-laut, voornamelijk van Iréuw, ten dele geschonken
door Mách en ten dele later verkregen, worden thans gerekend te behoren
Nubai, Ok, Muri, Brembi, Chaiba, Sjamre, Nasimrotjchoi, Sorhauk, Rerosna,
Tahwab, Jarubu?, Nubaiweitj, Cheburbi, Sjano, Kisjno, Wapanggi, Terisrauk,
Wanjiriwak, Jasjem, Menem-menem, Ruruweitj, Nerchonje, Mentuk, War, Serwabi,
Bijeni, Sauwhai, Dombai, Resjauwe.
3. Een ander oorsprongsverhaal deelt mee hoe Tab een grote rotanmand,
ròb ròb (ook de naam van het mandje waarin men de kostbare kralen bewaart),
liet neerdalen op de plek Indjemòch — nu het begrafeniseilandje bij
Tabati. Uit deze mand kwamen alle voorouders te voorschijn, allen één taal
sprekend. Doch later kwam er een grote vloed en verdwenen allen, behalve
Methib, die op de berg Mèr in leven bleef. Deze verhuisde nadien naar de
vlakte en stichtte Ria of Lia of Iria. Hij was gehuwd met twee vrouwen uit
Asé-ketjil, twee uit Nafri, twee van Skou Jambe en één uit Kaju Indjau. Hem
werden tien zoons en één dochter geboren. Het meisje heette Inwa, zij ging
te Tabati wonen en huwde er met Sremsrem. De zoons heetten Raibi (met de
titel Rekach Remboi Nawa), die op Kaap Reisjauk woonde, Mèr of Mèrm hai,
die huwde met Jarejare en verblijf hield op Indjemòch-tuar, Raisisi, gevestigd
te Chenjau (Tonduk), Naisjboi, te Famenisauw, Djadjatani (Wariwantanti of
Mòtu), aan de oostelijke voet van het Jarmóch-gebergte, Najanotanti (Sirjanotanti),
te Penasuk (Pengasechu ?), Sedembor, te Indjerau; Daiwir (Nuwentuk),
te Daiwircharchari, Sijeitjak, later te Skou Mabo wonend, en Rohou, later
te Skou Sai. In het geheel woonden er toen te Ria 16 families (clans ?), na de
ruzie — in later tijd — tussen de broeders Dòhòr en Mách waren er nog maar
weinig over en stierven nadien nog weer families uit of verhuisden naar
elders. (Verhaald door Christiaan Iréuw).
Niet vermeld werden door verteller de groepen Chababuk, Chanasbai, Chasor,
Meraudje, Sremsrem en Itár. Van enkele daarvan (bijv. van Meraudje en
Itár) is de vreemde herkomst bekend, van anderen echter wordt zelfs beweerd
dat zij al op hun huidige plaats woonden voordat Tabati ontstond, zo bijv.
Daiwir, ten oosten van de Weitjeruch-ingang.
4. Ook door Van Hasselt is een Tabati-mythe opgeschreven, de inhoud
luidt 1 ) „........vóór jaren (ontving) Tab (de Zon) van zijnen ouderen broeder
Jatji een spiegel om de aarde te verwarmen. Deze daalde neder en stichtte
Tabati, welks eerste Karsore (hoofd) hij was. Hij gaf het aanzijn aan de
bevolking en gelastte, dat ze zouden huwen en als huwelijksschat koralen
(oude) zouden betalen. Hij echter was van het betalen van huwelijksschat vrij.
1 ) 33, p. 19/20. zie ook 9: p. 141.