Untitled - Stichting Papua Erfgoed

26
behouden; deze werd later met haar begraven. Zou het jonge paar niet
zo'n kraal geven, dan zou zeker hun kinderen geen lang leven beschoren
zijn.
één of meer swa-kralen, dit verhoogde het aanzien van het huwelijk.
één of meer s/ar kralen, als boven,
één of meer swa piso-kralen; als boven.
een aantal sembóni- en charts kralen ter aanvulling om het vaste getal van 24
te bereiken. Niet graag gebruikte men de gele en doorzichtige cbans daarvoor,
omdat deze niet deftig geacht werden Waren veel gele kralen bij de
huwelijksgift, dan sprak men spottend van charisv bai of cbarisvaibre,
d.w.z. veel geel, een geelachtig huwelijk.
Het voldoen van de huwelijksgift werd geregeld ten overstaan van het adathoofd,
vooral indien de huwelijkspartner uit een ander dorp kwam, het maakte
deel uit van een totaal ritueel. Natuurlijk is de huwelijksgift van samenstelling
veranderd. Al is men nog wel gesteld op kralen, men neemt nu ook wel textiel,
geld, e.d. aan Conservatiever bleef men aan het Sentani-meer en o.a. te
Nachaiba waar bijv, in 1945 nog van een „kleine man" een huwelijksgift werd
geëist ten bedragen van ƒ 800,- in geld en 2 grote stenen bijlen (ƒ 120,- samen),
5 kleinere stenen bijlen (ƒ 125,- samen) en 4 nokom-kralen (ƒ 100,- samen).
Aangaande de huwelijkssluiting vermelden wij nog het volgende. Bink
schrijft 1) „De jongelui worden niet, zooals in de Geelvinkbaai b v., reeds in
hunne jeugd door de wederzijdsche ouders verloofd De jongeling doet zelf
een keuze uit de dochteren zijns volks, wel in overleg met zijne ouders, maar
die hebben toch niet de eerste stem in deze aangelegenheid.
„De bruidschat bestaat uit twee steenen bijlen (nu ook al ijzeren), en een
vadem koralen, platte blauwe schijfjes, die hier zeer hoog in waarde zijn.
„Deze artikelen moeten gegeven worden aan den ,,aje" d.i; de vader der jonge
dochter. De „anje" , d.i. de a s schoonmoeder, ontvangt ½ vadem van bovengenoemde
koralen, en de zusters, broeders, neven en nichten, krijgen elk 1/8
vadem daarvan.
„Is de bruidschat betaald, dan komt de jongeman in het huis van de ouders
der jonge vrouw, en de twee lieden worden daar door eenige formaliteiten
vereen igd.
„De man blijft dan één á twee maanden in het huis zijner schoonouders, gaat
daarna met zijne vrouw nog eenigen tijd naar het huis van zijne eigene ouders
of van zijnen broer, zoo die gehuwd is, om daarna zijne eigene woning te
betrekken.
„Soms ook gaat hij ineens over, uit het huis zijner schoonouders, in zijne
eigene, middelerwijl gebouwde, woning"
Evenwel deelde men mij mede dat bij de huwelijkssluiting de opgesmukte
bruid door een groot aantal vrouwen naar het huis van de bruidegom werd
geleid om daar te trouwen. Al gebeurde het wel, zoals nu nog, dat de bruidegom
bij de ouders van de bruid introk, bijv. wegens gebrek aan een woning, of
wegens ruzie met zijn eigen groep, of wegens schuld aan vrouw's familie. Hij
kon echter altijd nog een eigen huis betrekken, patrilocaliteit is het normale
verschijnsel in deze samenleving.
Het vragen van een meisje door de ouders van een jongeman wordt genoemd
pos (J. ) of foraito (K.). Vraagt de jongeman zelf het meisje aan haar ouders
1 ) 10, p 175/176