Untitled - Stichting Papua Erfgoed

250
Met een witten hond (Tawab), die mede uit den hemel was neergedaald, trok
Jatji dagelijks op de jacht en ving dan wel 10 varkens. De hond is niet gestorven,
is alleen maar op zekeren dag verdwenen.
„Jatji heeft Tab bevolen de menschen te helpen, als ze ijverig zijn. Wanneer
er nu tegenspoed komt, ziekte of misgewas, wordt Tab aangeroepen bij het
opkomen van de zon. Ook wordt zijn hulp ingeroepen tegen vijanden. Is de
vrede hersteld, dan wendt de priester van Tab zich weder tot de zon en zegt
b.v.: Tab! de zoon van den overleden Korano wil een feest maken voor zijnen
vader. De vrede is hersteld met de omliggende dorpen. We houden nu slechts
de kalkkokers vast." (d.w.z. geen pijl en boog meer, doch de vriendschappelijk
rondgaande pinang-ingrediënten. G.).
5. Het verhaal van Srem.
De groep Srem stond te Ria onder de bevelen van het adathoofd Rekach
(= Afár of Chamadi); zij vormde de bediendengroep (rowes) van Rekach,
bewaakte diens woning, e.d.m., terwijl Chai de vrede binnen en buiten het
dorp moest bewaren en Chababuk op de karawari-bezittingen moest passen.
Eens beval nu Rakach Srem, rond te trekken en de mensen te vragen zich
bij hem, Rekach, te vestigen. Daarop begaf Srem zich naar Nafri om eens poolshoogte
te nemen, en ontmoette daar het hoofd van de groep Auwi. Auwi
vroeg hem hoe zijn naam was en vanwaar hij kwam, waarop Srem vertelde van
zijn opdracht. Auwi verzocht Srem, hem een trom te geven, waarop deze hem
de raad gaf met hem mee te gaan naar Rekach en die een trom te vragen. Zo
geschiedde, doch Rekach kon Auwi geen trom geven maar beval Srem het te
regelen. Srem bracht toen Auwi naar Ifár naar het dorp Sere, namelijk naar
vrouw Serichoi en haar man Onsa om daar een trom te vragen. Zij brachten hun
verzoek voor, waarop het echtpaar hun eerst te eten gaf en hun vervolgens een
trom — Sarètò geheten (thans ten huize van J. Sremsrem te Tabati-laut) —
schonk en tabak. Daar Srem en Auwi de tabak erg zwaar vonden — d.i. lekker
— vroegen zij om wat tabakszaad, wat zij dan ook kregen. Om dit zaad te
verbergen voor zijn dorpsgenoten strooide Auwi het tussen zijn haar. Teruggekomen
te Nafri zaaide Auwi het tabakszaad in zijn tuin, Jarubu geheten, en
ook gaf hij Srem een deel van Jarubu en Sarena, wegens de hulp die Srem hem
verleend had.
Toen nu het hoofd Norhau-charo te Nafri een en ander vernam, vroeg hij
Srem ook om een „karawari" (de trom in kwestie impliceerde blijkbaar ook
een tempel-stichting). Srem begaf zich naar Ria om dit verzoek over te brengen
aan Rekach die daarop Srem permissie gaf om met Norhau-charo naar
Wanimo te reizen ten einde aldaar van de groep Plahi de karawari, Oi
(= haai) genaamd, over te nemen. Dit geschiedde, terwijl hij bovendien een
kleine ring kreeg om aan de draagtas te hangen.
Vervolgens kreeg Srem de opdracht van Rekach om naar Drunji te gaan,
die te Fei woonde, waar hij de vissen in de vijver bewaakte. Nadat hij Drunji
had aangetroffen vroeg deze: „Zeg vriend, waar komt gij vandaan en hoe is
Uw naam?" Srem deelde mee dat hij Raimanitanti heette en Drunji naar
Rekach wilde brengen. Terwijl zij aldus aan het praten waren, kwamen er uit
het westen twee vrouwen die de visvijver vernielden zodat de vissen naar alle
kanten wegzwommen. Srem vertrok daarna, nadat Drunji hem nog een deel
van de „visgeheimen" benevens de namen van de beide vrouwen had meegedeeld.