Untitled - Stichting Papua Erfgoed

251
Wederom werd Srem er op uitgezonden, namelijk naar de plek Abe om
kennis te maken met de lieden van Itár. Hij ontmoette daar hun hoofd Indjuwa,
die Srem vroeg naar zijn naam en het doel van zijn komst. Deze zette de
plannen van Rekach uiteen, maar Indjuwa antwoordde dat hij er weinig voor
voelde tenzij Rekach hem kon helpen aan een vrouw voor Indjuwa's zoon
Ureuw. Hij gaf Srem vele kralen voor Rekach mee en deze bracht alles nauwkeurig
over. Toen riep Rekach zijn dochters en vroeg wie er met Itár wilde
trouwen. De jongedochter Cherangui had geen bezwaar; zij zeide: „Ja Vader,
wij zijn al beschaamd gemaakt door de kralen van Itár en daarom is het het
beste dat ik er heen ga om te trouwen opdat Vader al die kralen behouden
kan." Zo gebeurde het, dat Cherarigui met Ureuw huwde, waarop Itár verhuisde
naar Afár.
De volgende maal bezocht Chai het dorp van Serachi (= Indjerau Fratia, nu
verdenen. G.), gelegen aan de voet van de berg Reimòch. Na terugkomst
vertelde hij Srem, dat hij Serachi gezien had in een nieuw dorp: vroeger hadden
de lieden van Serachi namelijk te Nefraditj gewoond. Op Chai's verzoek ging
Srem met hem en met Serachi naar het oude dorp dat door hen geheel werd
afgebroken, en met de erfstukken en clan-geheimen verhuisden zij toen naar
Ria. (Verteld door Jacobus Sremsrem).
6. Het verhaal van Meraudje (Tabati).
Vroeger woonde de groep Meraudje in de nabijheid van Nafri, doch het
geschiedde toen dat door mensen van de groep Tjoi (Choi) aldaar goederen
van de Meraudje's werden gestolen. Na een hevige vechtpartij tussen beide
groepen trokken de Meraudje's naar Ria, ten oosten van het huidige Indjemöch,
en gaven daar hun bezittingen in bewaring bij familie. De vrouw des huizes
maakte echter vele bezwaren, zodat de Meraudje's zich zeer beledigd gevoelden.
's Nachts hakten zij daarom bambu-waterdragers, vulden deze met zout water
en gingen naar de tuinen. —Toen zij midden in de tuinen gekomen waren, goot
de oudste Meraudje, Ja geheten, de bambu's leeg; daardoor ontstond de Jotefabaai.
De volgende morgen trokken de Meraudje's naar de Pimè, met zich meenemende
een trom, Tjutup genoemd, een chás-armband, welke Mát heette,
en twee kleine steentjes die de vrouwelijke namen Wamang en Wachoi droegen.
Aangekomen bij de Pimè zei Ja, na een keuze te hebben gedaan uit zijn
clangenoten: „De dikken moeten met de beide steentjes hier blijven, en de
mageren gaan met mij met trom en chás-ring naar Sentani." Later gingen de
dikken naar Tabati, de mageren naar het dorp Jabuai; te Jobe wonen nog nakomelingen
van Aisja. Ook te Nafri wonen thans nog Meraudje's.
(Verhaald door Willem Meraudje †) 1 )
7- Het verhaal van Itár.
Lang geleden woonden de Itár-mensen ten oosten van Hollandia in het huidige
Australisch Nieuw Guinea op een plek die in de Jotefa-taal Jafanihai-ndom
wordt genoemd. De bevolking was zeer talrijk; het oudste hoofd aldaar heette
Andjuwa.
1 ) Vergelijk hiermee de Biakse opvatting over het ontstaan van de Geelvink-baai.
„Als een straf voor ongehoorzaamheid van zijn onderdanen liet Manjova de grote
vlakte onderlopen, waardoor een einde kwam aan de eerste mythische tijd. Biak.
dat met zijn hoogste berg nauwelijks boven water uitstak, werd het nieuwe centrum".
(F. C. Kamma s dissertatie. 1954; p. 93).