Untitled - Stichting Papua Erfgoed

INLEIDING
Is het de normale gang van zaken een academische studie te bekronen met een
proefschrift, niet altijd is het mogelijk dit werk terstond te verrichten. Door het
verlopen der jaren gaat men dan dikwijls de te verwerven doctorstitel op juister
waarde schatten. De geboden gelegenheid, om — uitgaande van in de praktijk
op Nederlands Nieuw Guinea verkregen kennis — alsnog te promoveren
werd door mij dan ook met dankbaarheid aangegrepen. Hoewel de tijd
kort was om een naar vorm en inhoud goed verzorgde dissertatie het licht te
doen zien, hoop ik dat de verwachtingen niet al te 2eer beschaamd zullen
worden.
In de eerste plaats moge ik mijn bijzondere dank uitspreken aan Zijne Excellentie
de Minister van Overzeese Rijksdelen die door het verlenen van een
subsidie, en aan Zijne Excellentie de Gouverneur van Nederlands Nieuw
Guinea die door verlenging van mijn verlof het verschijnen van dit proefschrift
mogelijk maakten.
Verder past mij een woord van hartelijke dank aan de heer N. Jouwé, die mij
op enige belangrijke punten voorlichting verschafte. Voor hem moet het een
wonderlijke ervaring zijn, zijn stam als een der eerste van Nieuw Guinea volkenkundig
onder de loupe genomen te zien. Moge het hem een genoegen zijn
dit proefschrift nog gedurende zijn studietijd in Nederland door te lezen.
Niet slechts ten gerieve van de wetenschap der culturele anthropologie, doch
eveneens ter verheldering van zich in de praktijk voordoende moeilijkheden
werd. het nuttig geacht om een onderzoek te doen instellen bij de bewoners van
de Humboldt- en Jotefa-baaien naar hun zeden voorheen en thans en naar de
problemen die zich door de aanraking met de Westerse wereld zijn gaan voordoen.
De resultaten zijn neergelegd in de volgende studie.
Ten behoeve van dit onderzoek vertoefde ik onder deze bevolkingsgroep —
die in zekere zin een eenheid vormt, hoewel zij niet in het bezit is van een
„stam"-naam — in de dorpen Tabati, Indjeros, Kaju Indjau, Kaju Batu en
Nachaiba, telkens voor een aantal dagen, gedurende de laatste maanden van
1951 en de eerste van 1952, welk verblijf in het begin van 1954 voor het verzamelen
van aanvullende gegevens werd herhaald. Ook te Hollandia zelf kreeg
ik nog enige malen contact met personen uit deze streek. Veel nut had ik bij
dit ethnografisch werk van de introducties van bestuurszijde en van de medewerking
van verscheidene dorpsbewoners; als belangrijkste informanten — die
ik hierbij tevens wil danken — mogen worden vermeld: Bestuursassistent Daniel
Jouwé, Nicolaas Jouwé, Laurens Mano, Christiaan Iréuw, Anton Chanasbai,
Willem Meraudje †, Mesach Sanji †, Frans Sanji, Leonard Sibi, Elias Sibi, Dai
Makanowé, Obed Pui, Musa Toto, Sèm Maro en Ambrosius Jowafifi. Naast
deze mondeling verkregen mededelingen — verreweg de belangrijkste — kon
ik een en ander uit de, niet overvloedige, literatuur halen. Voor geïnteresseerden
is een lijst van alle mij bekende publicaties die gegevens nopens het studiegebied
bevatten als bijlage toegevoegd.
5