Rivista italiana di paleontologia e stratigrafia
Rivista italiana di paleontologia e stratigrafia
Rivista italiana di paleontologia e stratigrafia
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
136 RIVISTA ITALIANA<br />
Acasta sarda « A. testa cylindrica; parietibus, carino-laterali-<br />
bus fere ^3 parietum lateralium latis : superficie interna parietum<br />
laevigata; ra<strong>di</strong>is latis roseis uti parietes; vagina laevissime striata »<br />
(tongriano <strong>di</strong> Nurri).<br />
Tetraclita Isseli « T. testa conica ; costis longitu<strong>di</strong>nalibus lae-<br />
vibus, ra<strong>di</strong>is nullis; orificio parvo et elongato » (tongriano <strong>di</strong> Sassello).<br />
Chelonobia Capellina « Ch. testa valde depressa, longitu<strong>di</strong>naliter<br />
tenuiter striata, ra<strong>di</strong>is latis, laeviter depressis ; orificio magno<br />
et rotundato; septis ra<strong>di</strong>antibus numerosis » (pliocene <strong>di</strong> Orciano).<br />
Chthamalus ligusticus « G. testa conica, griseo, fusca, ra<strong>di</strong>is ai-<br />
bis et extensis, orificio rotundato, vagina alba et stricta, parvis co-<br />
luninis iuxta parietum suturas » (pliocene <strong>di</strong> Albissola). •<br />
Lo Scalpellum molinianum Seg. viene riunito allo Se. magniim<br />
Darw., il Balanus sciUorum Seg. ed il Pollicipes sealpellum Conti,<br />
al B. spongicola Bronn, ed il Bai. eoneavus Bronn, assorbe il B. Ca-<br />
navarii Mascarini, S.<br />
De Angelis d' Ossat (G.) — I corallari fossili del carbonifero<br />
e del devoniano della Carnia. — Boll. Soc. Geol. Ital. ,<br />
voi. XIV, fase. I. Due pagine.<br />
Degli esemplari stu<strong>di</strong>ati dall' A. alcuni provengono da un<br />
lembo <strong>di</strong> roccia corallina a nord <strong>di</strong> Paularo, al passo <strong>di</strong> Ghiaula,<br />
altri dal M. Pizzul e da altre località più ad oriente. Le forme<br />
raccolte nel calcare nero e nei calceschisti spettano al carbonifero;<br />
quelle invece raccolte a nord <strong>di</strong> Paularo corrispondono abbastanza<br />
bene al Mitleldevon dei Tedeschi. L'A. cita 13 o 14 forme per cia-<br />
scuno dei due gruppi, quasi le uniche determinate finora in Italia. F.<br />
Marinelli (O.) — Il calcare nummulitico <strong>di</strong> Villamagna presso<br />
Firenze. — Boll. Soe. Geol. Ital., voi. XIII, pag. 203-209.<br />
Si tratta <strong>di</strong> una lente limitatissima <strong>di</strong> calcare nummulitico<br />
racchiusa in un calcare compatto (alberese), che si trova nei pressi<br />
della fattoria <strong>di</strong> Villamagna, a un centinaio <strong>di</strong> metri ad oriente<br />
della villa <strong>di</strong> Poggio a Luco. E una breccia ad elementi piuttosto<br />
minuti, con fossili relativamente piccoli, ma ben conservati e facilmente<br />
isolabili nelle faccie superiori degli strati. Fra tali fossili<br />
prevalgono le orbitoi<strong>di</strong> e poscia le nummuliti, e frequenti sono<br />
pure le alveoline e i denti <strong>di</strong> pesce. Le orbitoi<strong>di</strong> (papiracea, as-<br />
pera, <strong>di</strong>spansa, nuìuniulitica, stellata e stella) presentano ben poco