kısım 1 temel kalp yetersizliği - Rasim Enar

Kalp Yetersizliği Sendromu 131
9. Önceden teşhis edilmemiş (“yeni”) KY ile sistemik
veya pulmoner konjesyonun semptom ve bulguları,
10. Birlikte bulunan komorbid durumlar (pnömoni, pulmoner
emboli, diyabetik ketoasidoz, TİA, inme).
ADKY ile Yatırılan Hastalarda Aşağıdaki Hedefler
Başarılmalıdır
a. Semptomların, özellikle konjesyon ve düşük- debi
sendromlarının düzeltilmesi,
b. Volum durumunun en uygun duruma (optimal) getirilmesi,
c. Etyoloji ve presipite eden faktörlerin tanınması,
d. Kılavuzlarda önerilen ve kullanılan kronik oral tedavinin
en iyi şekilde planlanıp verilmesi,
e. Mümkün olduğu kadar yan etkilerin azaltılması.
f. Revaskülarizasyondan fayda bulacak hastaların tanınması
g. İlaçlar ile ilgili hastanın eğitilmesi: Hasta KY’yi kendi
kendine değerlendirme yapabilmeli, tedavi programını
başlatmayı düşünmesi sağlanmalı.
• ADKY ile yatırılan hastalar dikkatle izlenmelidir.
Aşağıda sıralanan maddeler sıklıkla değerlendirilmelidir:
(a) Vucut ağırlığı, sıvı alımı ve çıkışı; (b) vital bulgular
(ortostatik kan basıncı dahil, ödem, asit, pulmoner
raller, hepatomegali, yükselmiş juguler ven basıncı,
hepato-juguler reflu, hassas karaciğer); (c) semptomlar
(her tip dispne, gece öksürüğü, yorgunluk); (d) elektrolitler
(potasyum, sodyum), renal fonksiyon (BUN, serum
kreatinin).
ADKY ve sıvı yüklenmesi bulguları ile yatırılan hastaların
başlangıçta oraldan çok İV kulp- diüretikleri ile
tedavi edilmeleri önerilir.
• Önerilen diüretik dozu: Konjesyonun semptom ve
bulgularınının azalması için, aşırı ve hızlı intravasküler
volum azalmasına neden olmadan (sonucunda
septomatik hipotansiyon ve/veya renal fonksiyonun
kötüleşmesi olabilir), yeterli miktarda diürez ile
optimal volum durumuna ulaşmak.
Konjesyonun semptom ve bulguları ve vucut ağırlığı
değişikliklerinin dikkatle tekrar değerlendirilmesi önerilmektedir.
Diüretik tedavinin klinik etkisini değerlendirmek
için vucut ağırlığı, sıvı alımı, ve çıkışın günlük izlenmesi
önerilir. Volum durumunun izlenmesi için rutin Foley
kateteri kullanılması önerilmez. Fakat, idrar debisinin
yakından izlenmesi gerektiğinde kateter yerleştirilmesi
önerilir.
Diüretik alan hastalarda (özellikle yüksek dozlarda
ve kombinasyonlu) çeşitli yan etkilerin gelişme riskinin
dikkatle izlenmesi önerilir: Renal disfonksiyon, elektrolit
anormallikleri, semptomatik hipotansiyon. Klinik
cevaba göre hastalar rutin klinik ve laboratuar incelemesine
gitmelidir.
• Normal düzeyi sürdürmek için, potasyum ve magnezyum
düzeyleri en az günde bir defa bakılmalıdır
(akut dekompanse olmuş KKY’de yoğun İV diüretik
alanlarda).
• Diürez hızlı olduğunda daha sık izleme gerekebilir.
Hızlı diürezde ağır adale krampları birlikte olabilir,
birlikte hipopotasemi saptanmışsa potasyumun yerine
konulmalıdır.
Diüretikler ile tedavi edilen hastalarda renal disfonksiyon
gelişimi dikkatle izlenmeli.
• Orta- ağır renal disfonksiyon ve sıvı retansiyonu belirtileri
bulunan hastalarda, diüretik ile tedavi sürdürülmelidir.
Ağır sıvı yüklenmesi ile birlikte renal disfonksiyon
bulunması, yoğun diürez ile düzelebilir.
Diüretik tedavisine cevap olarak konjesyonun düzelmesi
yetersiz ise aşağıdaki seçenekler düşünülmelidir:
1. Sodyum ve su kısıtlanması,
2. Kulp-diüretiği dozunu artırılması,
3. Kulp- diüretiği ile devamlı infüzyon, veya
4. Oral veya İV ikinci tip bir diüretik ilave edilmeli (oral
spironolakton, metolazon, veya İV klorotiyazid).
5. Ultrafiltrasyon seçeneği düşünülmelidir.
• ADKY’de genellikle, kronik KY zemininde gelişen
dekompansasyonda düşük sodyum diyeti (2 gr/gün)
önerilir, hipoksemi için oksijen desteği gereklidir.
Tekrarlayan veya refrakter volum yüklenmesinde,
sodyum kısıtlamasının daha sıkılaştırılması düşünülebilir.
Orta derecedeki hiponatremide (serum sodyum <
130 mEq/L); sıvı kısıtlaması önerilir (