kısım 1 temel kalp yetersizliği - Rasim Enar

Kalp Yetersizliğinde Elektriksel Tedavi 229
fibrilasyonda, optimal tibbi tedavi ile NYHA fonksiyonel
sınıf III ya da ambulatuvar sınıf IV kalp yetersizliği
için ICD ile ya da ICD’siz CRT indikedir
(Kanıt düzeyi B).
2. Sol ventrikül EF≤%35, optimal tibbi tedavi ile NYHA
fonksiyonel sınıf III ya da ambulatuvar sınıf IV
semptomlu, ventriküler pacing’e sıklıkla bağımlı
olan hastalarda CRT gözönüne alınmalıdır (Kanıt
düzeyi C).
SINIF IIb
1. Sol ventrikül EF≤%35, optimal tibbi tedavi ile NYHA
fonksiyonel sınıf II ya da sınıf I, sık ventriküler
pacing’e ihtiyaç duyacak bir kalıcı kalp pili ve/ya
da ICD implantasyonu yapılacak hastalar için CRT
gözönüne alınmalıdır (Kanıt düzeyi C).
Kardiyak Resenkronizasyon Tedavisin Geleceği
Kardiyak resenkronizasyon tedavisin uygulanışında
rastlanan başlıca sorunlar tedavinin ilerdeki gelişimi ve
yaygınlaşmasında belirleyecektir. Başlıca sorunlar şunlardır:
1. Resenkronizasyon tedavisine yanıt verecek ve yanıt
vermiyecek hastaların büyük ölçüde belirlenmesi
tedavi başarısını artıracaktır. Özellikle standardize
edilmiş ve kriterleri belirlenmiş ekokardiyografik ve
nükleer kardiyak incelemelere ihtiyaç vardır. Ekokardiyografik
incelemeler cihazın optimizasyonunda
da büyük önem taşır.
2. Koroner sinus anatomisinin anlaşılması ve koroner
sinus lead teknolojisindeki gelişmeler implantasyon
sırasında gelişecek komplikasyonları azaltacak ve
tedaviden optimal faydanın alınmasını sağlıyacaktır.
3. Kalp yetersizliğinin ilerleyici vasfı dikkate alınarak
erken safhalarda güvenli olarak implantasyon yapılmasına
ait kanıtlar artırkça kalp yetersizliğinde
tedavi başarısı artabilecektir. Yeni bulguların değerlendirilmesiyle
NYHA sınıfı, CRT için kriter olmaktan
çıkacaktır. Sadece NYHA sınıf III-IV grubundaki
hastalar değil, NYHA sınıf I-II hastalara da bu tedavi
uygulanabilecektir. Sol ventrikül EF’nin de kriter
olarak alınması ve EF ≤%40 olan hastalara implantasyon
yapılması gerekliliği fikri yerleşecektir.
4. Endokardial yolla koroner sinus lead’i yerleştirilemediğinde
teknik ve teknolojide gelişmeler ile minimal
invazif cerrahi yöntemlerle uygun yerlere lead
yerleştirilmesi mümkün olabilecektir.
KAYNAKLAR
1. McMurray JJV, Pqeffer MA. Heart Failure. Lancet 2005;
365: 1877-1889.
2. Lloyd—Jones DM, Larson MG, Leip EP et al. Lifetime risk
for developing congestive heart failure: The Framingham
Heart Study Circulation 2002;106: 3068-3072.
3. Haldeman GA, Craft JB, Giles WH, et al. Hospitalization
of patients with heart failure. National Hospital Discharge
Survey, 1985 to1995.Am Heart J 1999;137: 352-360.
4. Cleland JGF. Health economic consequences of the pharmacologic
treatment of heart failure. Eur Heart J 1998;19:
P32-39.
5. Rotman M, Triebwasser JH. A clinical follow-up study of
right and left bundle brach block. Circulation 1975;51: 477-
483.
6. Ostrander LD. Bundle-branch block. Circulation 1964;30:
872-881.
7. Edmands RE. An epidemiologic assessment of bundlebranch
block. Circulation 1966;34: 1081-1087.
8. Wilensky RL, Yudelman P, Cohen AI, et al. Serial electrocardiographic
changes in idiopathic dilated cardiomyopathy
confirmed at necropsy. Am J Cardiol 1988;62: 276-
283.
9. Baldasseroni S, Opasich C, Gorini M, et al. Left bundle
branch block is associated with increased 1-year sudden
and total mortality rate in 5517 outpatients with congestive
heart failure: A report from the Italian Network on Congestive
Heart Failure. Am Heart J 2002;143: 398-405.
10. Shamim W, Francis DP, Yousufuddin M, et al. Interventricular
conduction delay: a prognostic marker in chronic heart
failure. Int J Cardiol 1999;70: 171-178.
11. Xiao HB, Ray C, Fujimoto S, et al. Natural history of abnormal
conduction and its relation to prognosis in patients
with dilated cardiomyopathy. Int J Cardiol 1996;53: 163-
170.
12. Yu CM, Hayes DL, Auricchio A. Cardiac Resynchronization
Therapy. Blackwell Futura 2006.Fantoni C, Auricchio A.
Electrical activation sequence Chapter 3 p35-54.Myocardial
mechanoenergetics Chapter 4 p 55-75.
13. Andersen HR, Nielsen C, Thomsen PEB. Long term follow
up of patients from a randomised trial of atrial versus ventricular
pacing for sick sinus syndrome Lancet 1997; 350:
1210-1216.
14. Wilkoff BL, Cook JR, Epstein AE. Dual chamber pacing or
ventricular back-up pacing in patients with an implantable
defibrillator. JAMA 2002;288: 3115-3123.
15. Leclercq C, Faris Q, Tunin R. Systolic Improvement and
Mechanical Resynchronization Does Not Require Electrical
Synchrony in the Dilated Failing Heart With Left Bundle-
Branch Block. Circulation. 2002;106: 1760-1763.
16. Burkhoff D, Oikawa RY, Sagawa K. Influence of pacing site
on left ventricular contraction. Am J Physiol 1986;251: 428-
435.
17. Park RC, Little WC, O’Rourke RA. Effect of alteration of
left ventricular activation sequence on left ventricular end
systolic pressure-volume relation in closed chest dogs. Circ
Res 1985;57: 706-717.
18. Peschar M, Swart H, Michels KJ. Left ventricular septal and
apex pacing for optimal pump function in canine hearts. J
Am Coll Cardiol 2003;41: 1218-1226.
19. Buckingham TA, Candinas R, Schlapfer J. Acute hemodynamic
effects of atrioventricular pacing at different sites in
the right ventricle individually and simultaneously. Pacing
Clin Electrophysiol 1997;20: 909-915.
20. Faris OP, Evans FJ, Dick AJ. Endocardial versus epicardial
electrical synchrony during LV free-wall pacing. Am J Physiol
Heart Circ Physiol. 2003;285: H1864-1870.