kısım 1 temel kalp yetersizliği - Rasim Enar

58
KANITA DAYALI KALP YETERSİZLİĞİ KİTABI
•Digoksin değişmeyen plazma ve doku konsantrasyonuna
5-7 günde ulaşır, kan digoksin düzeyi gün
içerisinde oynadığından, sabah digoksin ölçümü yapılacaklarda
akşam üzeri tek doz verilmesi tavsiye
edilmektedir, yemek zamanı ile ilişkisi de önemli değildir.
Yükleme dozu: Bir gün için, günde 3 defa 0.5 mg.
Bu uygulama ağır dekompanse hastalarda halen kullanılmaktadır.
Hızlı dijitalizasyon: Şimdi nadiren kullanılmaktadır;
0.5 mg İV, ve oral bir veya iki doz 0.25 mg (total doz
0.75-1.0 mg’ye kadar).
Kontrindikasyonları:
1) Hipertrofik obstrüktif kardiyomiyopati; ağır konjestif
kalp yetersizliğine bağlı ile AF gelişene kadar,
çünkü inotropik etki çıkış yolu obstrüksiyonunu kötüleştirir.
2) Dijital toksisite olasılığı; kullanılan digoksin dozu ve
hastanın renal fonksiyonu belirsiz ise, serum digoksin
düzeyi ölçülmelidir.
3) WPW ile AF’li bazı hastalar; dijitalizasyon bypass
yol üzerinden antegrad geçişi hızlandırır, VT veya
VF’yi presipite edebilir.
4) Anlamlı AV nodal kalp bloğunda. İntermitan tam
blok, ikinci-derece AV blok ve hasta sinüs sendromu
dijital ile kötüleşebilir; özellikle anamnezinde
Adam-Stokes atakları bulunuyor veya AMİ ve akut
miyokarditteki gibi ileti stabil değilse.
5) Diyastolik disfonksiyon, aort stenozu ve hipertansiyonda
ventriküler hipertrofide de görülmektedir,
bunlarda EF normal veya yüksektir, dijitale cevap
vermez (dijital tehlikeli olabilir).
ilaçlar ile birlikte kullanıldığında bu etkileri daha
belirgindir (beta-blokerler, verapamil, reserpin, metildopa
ve klonidin gibi).
8) AV iletiyi inhibe eden diğer ilaçlarla birlikte (verapamil,
diltiazem, beta-blokerler, amiodaron) kullanımında,
İV digoksin tehlikeli olabilir.
9) Birlikte kullanılan ilaç tedavileri digoksin düzeyini
değiştirebilir (verapamil, propafenon, amiodaron
gibi) (Tablo–19, 20).
10) KY’ye eşlik eden akut glomerülonefritte digoksinin
renal ekskresyonu bozulduğundan,
11) Ağır miyokardit, digoksinin sebep olduğu aritmilere
predispozisyon oluşturmakta, bu hastalarda digoksin
etkisi de azalmıştır (Tablo 20).
DİÜRETİKLER
Diüretikler kalp yetersizliğinde, sodyum ve kloridin
tubuluslardaki spesifik bölgelerden reabsorbsiyonunu
inhibe ederek sodyum retansiyonunu engellerler.
Kulp-diüretikleri, filtre olan sodyum yükünün atılımını
%20-25 kadar arttırır ve böylece serbest su kilrensini
yükseltir; bu etkilerini hastanın böbrek fonksiyonu
ağır derecede bozulana kadar sürdürürler.
Bunun tersine, Tiyazid diüretikleri, filtre olan yükün
fraksiyonel sodyum atılımını sadece %5-10’a kadar artırır
ve buna bağlı olarak serbest su klirensi artma eğilimi
gösterir. Tiyazidler böbrek fonksiyonu bozulmuş hastalarda
(kreatin klirensi