УНИВЕРЗИТЕТ „СВ. КИРИЛ И МЕТОДИЈ“ – СКОПЈЕ

250
innych narodowoœci. Do tej pory S³ownik ukaza³ siê w S³owenii, Czechach,
Bu³garii oraz w Chorwacji. 3
Oba jêzyki, macedoñski i polski, nale¿¹ do rodziny jêzyków s³owiañskich,
jednak pierwszy z nich jest zaliczany do grupy jêzyków po³udniowowschodnios³owiañskich,
zaœ drugi do jêzyków zachodnios³owiañskich.
Jêzykiem polskim pos³uguje siê nieporównanie wiêksza iloœæ u¿ytkowników
– oko³o 40 mln w Polsce oraz oko³o 15 mln w innych krajach, podczas gdy
jêzykiem macedoñskim mówi oko³o 1,5 mln mieszkañców Republiki Macedonii
oraz a¿ oko³o 4,5 mln emigrantów, g³ównie w Europie Zachodniej,
Ameryce, Australii, a tak¿e ludnoœæ zamieszkuj¹ca obszary Macedonii
Egejskiej i Piryñskiej, Serbii oraz Albanii.
Wprawdzie przynale¿noœæ do tej samej rodziny jêzyków decyduje o ich
du¿ym podobieñstwie, niemniej jednak trudnoœæ w przyswajaniu jêzyka
macedoñskiego przez Polaka i w sytuacji odwrotnej tkwi w ich przynale¿noœci
do odmiennych typów jêzyków. Macedoñski nale¿y do grupy jêzyków
analitycznych, w których funkcje gramatyczne s¹ wyra¿ane za pomoc¹ luŸnych
morfemów, np.: przyimków, czêœciowo przys³ówków, zaimków oraz innych
s³ów posi³kowych. Do grupy tej zaliczany jest m. in. równie¿ jêzyk bu³garski,
angielski, jêzyki romañskie oraz chiñski. Jednak¿e nie s¹ one jêzykami czysto
analitycznymi, gdy¿ pojawiaj¹ siê wœród nich równie¿ konstrukcje syntetyczne.
Jêzyk polski zaœ, obok m. in. pozosta³ych jêzyków s³owiañskich, jest morfologicznym
typem jêzyka, nale¿¹cym do grupy jêzyków syntetycznych, w których
poszczególne funkcje gramatyczne wyra¿ane s¹ za pomoc¹ wielofunkcyjnych
afiksów fleksyjnych, bêd¹cych integraln¹ czêœci¹ formy wyrazowej.
To podstawowe zró¿nicowanie obu jêzyków zosta³o wziête pod uwagê
przez autorów S³ownika, w zwi¹zku z czym opatrzono go we wstêpie zarówno
do czêœci macedoñskiej, jak i polskiej w bardzo skrótowy zarys gramatyk obu
jêzyków, który ka¿demu korzystaj¹cemu z niniejszej publikacji pozwoli
zorientowaæ siê w podstawowych zagadnieniach gramatycznych ró¿nicuj¹cych
oba jêzyki.
We wstêpie do Zarysu gramatyki jêzyka macedoñskiego obok informacji
ogólnych, dotycz¹cych samego jêzyka, jego alfabetu – macedoñskiej cyrylicy,
który jest równie¿ obcy przeciêtnemu Polakowi, zawiera podstawowe wiadomoœci
dotycz¹ce fonologii. Jednak¿e najbardziej istotne s¹ informacje
dotycz¹ce zró¿nicowañ obu jêzyków. Wa¿ne jest stwierdzenie, i¿ rzeczownik,
przymiotnik, czasownik, zaimek czy liczebnik mog¹ posiadaæ od kilku do
3
D. Stefanija, I. Dorovsky, Makedonsko-èeski slovnik i Èeško-makedonski reènik, Brno 1994, wyd.
nastêpne w 1995; D. Stefanija, T. Pretnar: Mali makedonsko-slovenski slovar i Mal sloveneèkomakedonski
reènik. Ljubljana 1998; D. Stefanija, D. Stefanija, Mal bugarsko-makedonski reènik i Kratúk
makedonsko-búlgarski reènik, Blagoevgrad 2004; D. Stefanija, B. Pavlovski, Mali makedonsko-hrvatski
reènik i Mal makedonsko-hrvatski reènik, Pula 2006.