2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

106
Te dezen worden twee beklaagden voor de correctionele rechtbank vervolgd. De
eerste wegens een verkrachting, aanrandingen van de eerbaarheid en zedenschennis
ten aanzien van minderjarigen. De tweede wegens verkrachtingen en zedenschennis
ten aanzien van minderjarigen.
Voor de appelrechters is, ofschoon deze feiten een collectief misdrijf vormen door
eenheid van opzet, de aanvang van de verjaring, voor de gezamenlijke feiten, niet de
datum waarop het laatste feit gepleegd is. Dat is alleen zo voor de zedenschennis
doch niet voor de verkrachtingen en de aanrandingen van de eerbaarheid.
Daarenboven is daarvoor de verjaringstermijn van de strafvordering pas beginnen
lopen vanaf de dag waarop ieder van de verschillende slachtoffers de leeftijd van
achttien jaar heeft bereikt.
De eisers die cassatieberoep instellen, voeren aan dat de appelrechters sommige
bestanddelen van het collectief misdrijf niet verjaard konden verklaren, terwijl
andere feiten aan de verjaring ontsnappen en tussen ieder van die feiten geen
tijdspanne is verstreken die langer is dan die van de verjaring.
Dit is niet de mening van het Hof, dat enerzijds vermeldt dat uit geen enkele
wetsbepaling volgt dat, in geval van een dergelijk collectief misdrijf, de
verjaringstermijn van de strafvordering pas zou beginnen lopen vanaf de dag waarop
het jongste slachtoffer de leeftijd van achttien jaar bereikt en, anderzijds, dat artikel
21bis, eerste lid, dat een bijzondere wijze van berekening van de verjaring invoert,
alleen van toepassing is op de daarin op beperkende wijze opgesomde misdrijven.
Het Hof beslist dus dat wanneer een collectief misdrijf uit verschillende misdrijven
bestaat, waarvan alleen sommige in artikel 21bis, eerste lid, zijn bedoeld, ieder van
die misdrijven, wat de aanvang van de verjaring betreft, onder de regeling valt die
hem eigen is.
De appelrechters weigeren dus terecht om die specifieke regeling uit te breiden tot
andere misdrijven dan die welke daaronder vallen.
J.ONDERZOEK VAN DE VERJARING DOOR DE KAMER VAN INBESCHULDIGINGSTELLING BIJ DE
REGELING VAN DE RECHTSPLEGING: ARREST VAN 19 DECEMBER 2006 (P.06.1194.N)
De raadkamer verwijst een aantal personen naar de correctionele rechtbank wegens
onder andere de gecorrectionaliseerde misdaden van valsheid in geschriften en
gebruik ervan. De kamer van inbeschuldigingstelling verklaart het hoger beroep dat
de verwezenen tegen die beschikking hadden ingesteld onontvankelijk, behoudens
wat een opgeworpen exceptie van de verjaring betreft. Ingevolge cassatieberoep van
de verwezenen, wordt dat arrest van de kamer van inbeschuldigingstelling evenwel
vernietigd. Naar het oordeel van het Hof van Cassatie kan het onderzoeksgerecht
dat, bij de regeling van de rechtspleging van het voltooide gerechtelijk onderzoek,
over het in conclusie aangevoerde middel van verval van de strafvordering door
verjaring moet oordelen, zich niet vergenoegen met een prima facie onderzoek van
die verjaring maar moet het, op grond van de precieze feiten waarvan het oordeelt