2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

50
grond dat de leverancier geacht wordt vertrouwd te zijn met dit fenomeen en de
nodige voorzorgen diende te nemen, vermits het gaat om een fenomeen dat zich
kennelijk meerdere malen voordoet
In cassatie voert de maatschappij aan dat de appelrechters niet vaststellen dat de
producent op het ogenblik dat de elektriciteit bij de consument binnenkomt, de
mogelijkheid had om het gebrek te ontdekken.
Het Hof wijst deze grief af, daar het onderdeel ten onrechte uitgaat van de
onderstelling dat de rechter ook moet nagaan of er een subjectieve onmogelijkheid
bestond het gebrek te ontdekken. Zoals blijkt uit een arrest van het Hof van Justitie
van 29 mei 1997 (C-300/95) gaat de onmogelijkheid om het bestaan van een gebrek
te ontdekken niet uit van de stand van de kennis waarvan de producent concreet of
subjectief op de hoogte was of kon zijn, maar van de objectieve stand van de
wetenschappelijke en technische kennis waarvan de producent wordt geacht op de
hoogte te zijn.
C.SCHADELOOSSTELLING IN GEVAL VAN ONTEIGENING TEN ALGEMENEN NUTTE EN
INAANMERKINGNEMING VAN DE KOSTEN VOOR EEN TECHNISCH RAADSMAN: ARREST VAN 5 MEI
2006 (C.03.0068.F), GEWEZEN IN VOLTALLIGE ZEITTING, MET CONCLUSIE VAN ADVOCAAT-
GENERAAL A. HENKES
Het is niet uitgesloten dat de schadeloosstelling die een onteigende krachtens artikel
16 van de Grondwet en van de wettelijke bepalingen die het toepassen, de kosten
kan omvatten die de onteigenende heeft gemaakt om bijgestaan te kunnen worden
door een eigen technisch raadsman. Het Hof deed in die zin uitspraak in zijn arrest
van 5 mei 2006.
In het raam van een vordering tot herziening die was ingesteld n.a.v. een
rechtspleging tot onteigening ten algemenen nutte voor de exploitatie van het circuit
van Spa-Francorchamps, overeenkomstig artikel 16 van de wet van 26 juli 1962
betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening
ten algemenen nutte, kent het hof van beroep de onteigenden, als schadeloosstelling
die hun krachtens artikel 16 van de Grondwet verschuldigd is, een bedrag toe dat
overeenstemt met de kosten die de onteigenden hebben gemaakt voor de bijstand
van een technisch raadsman. De appelrechter oordeelt in hoofdzaak dat een dergelijk
bedrag deel kan uitmaken van de billijke schadeloosstelling die wegens de
onteigening verschuldigd is, aangezien de verweerders, die niet bijzonder beslagen
zijn inzake vastgoed, teneinde met gelijke wapens te kunnen strijden tegen de
onteigenende overheid en een eerlijk proces te kunnen genieten, zoals dit hun wordt
gewaarborgd door artikel 6 van het E.V.R.M., niets anders konden dan een beroep
doen op een persoonlijke technische raadsman om na afloop van de gerechtelijke
procedures, de billijke schadeloosstelling waarin de Grondwet voorziet, zeker te
ontvangen.
De onteigenende overheid stelt cassatieberoep in tegen het arrest dat zich in die zin
uitspreekt en verwijst daartoe naar een vaste rechtspraak van het Hof. De
onteigenende overheid voert met name aan dat het beroep van de onteigende op de
diensten van een technisch raadsman een eigen keuze is die het uit die onteigening
voortvloeiende nadeel ten laste van de onteigenende niet mag verzwaren, aangezien