2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

118
Het Hof besluit hieruit dat de niet-ontvankelijkheid van de burgerlijke partijstelling
artikel 6.1 niet kan schenden, aangezien dit niet bestemd is om ter zake een
rechtspleging in het leven te roepen die het intern recht niet kent.
Het oordeelt ten slotte dat het appelgerecht zijn beslissing naar recht verantwoordt
door te oordelen dat, enerzijds, wat artikel 13 EVRM betreft, het effectieve
rechtsmiddel niet noodzakelijk bestaat uit een bescherming door de strafrechter maar
ook uit de toegang tot de burgerlijke gerechten, en anderzijds, wat artikel 14 EVRM
betreft, dat het stelsel van de parlementaire onschendbaarheid niet steunt op een
verschillende behandeling zonder objectieve en redelijke verantwoording.
AFDELING 5 -UITSPRAKEN IN SOCIALE ZAKEN
§ 1.Arbeidsovereenkomst
A.DE BEPALING BETREFFENDE DE VERJARING VAN DE RECHTSVORDERINGEN DIE ONTSTAAN UIT EEN
ARBEIDSOVEREENKOMST IS EEN WET VAN POLITIE EN VAN VEILIGHEID: ARREST VAN 27 MAART
2006 (S.04.0164.F)
In een geschil betreffende de beëindiging van arbeidsbetrekkingen waarop de
Congolese wetgeving betreffende de arbeidsovereenkomst van toepassing was, eist
een werknemer achterstallig loon. Krachtens artikel 152 van het Zaïrees Wetboek
van Arbeidsrecht verjaren de rechtsvorderingen tot betaling van loon door verloop
van een jaar, te rekenen vanaf de datum waarop het loon verschuldigd is. Die
bepaling is minder gunstig voor de werknemer dan wat de Belgische wetgeving op
dat vlak voorziet. Artikel 15 van de wet van 3 juli 1978 bepaalt immers dat “de
rechtsvorderingen die uit de overeenkomst ontstaan, één jaar na het eindigen van
deze overeenkomst verjaren of vijf jaar na het feit waaruit de rechtsvordering is
ontstaan, zonder dat deze termijn één jaar na het eindigen van deze overeenkomst
mag overschrijden”.
Het arbeidshof oordeelt dat de Congolese wetgeving van toepassing was, met
uitzondering van de wetten van politie en veiligheid, maar beslist dat de bepaling
betreffende de verjaringstermijn van de rechtsvorderingen die uit de
arbeidsovereenkomst ontstaan, niet als zodanig kan worden omschreven, aangezien
die bepaling niet noodzakelijk is voor de handhaving van de politieke, economische
en sociale orde van de Belgische maatschappij binnen de internationale context.
In zijn arrest van 27 maart 2006 wijst het Hof die uitlegging van het begrip “wet van
politie en veiligheid” en de daaraan verleende gevolgen af. Het Hof herhaalt dat de
wettelijke bepalingen die, inzake arbeidsovereenkomsten, de bescherming van de
werknemers regelen en die gebiedend zijn, wetten van politie en van veiligheid zijn,
en dat ze bindende gevolgen hebben voor de werkgevers die werknemers
gewoonlijk in België tewerkstellen, en beslist vervolgens dat de bepaling van artikel
15 van de wet van 3 juli 1978, die gebiedend is ten voordele van de werknemer
wanneer zij ertoe strekt zijn rechten niet in te korten of zijn verplichtingen niet te
verzwaren, wel degelijk een wet van politie en veiligheid is.