2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

B.VAKANTIEGELD OP VARIABEL LOON: ARREST VAN 18 SEPTEMBER 2006 (S.05.0020.N)
119
In dit arrest verduidelijkt het Hof aan welke voorwaarden loonvoordelen moeten
voldoen om als “veranderlijk loon” in de zin van artikel 39 van het koninklijk besluit
van 30 maart 1967 te kunnen worden beschouwd voor de berekening van het
vakantiegeld voor bedienden.
De verduidelijkingen betreffen zowel de periodiciteit van het loonvoordeel, als de
criteria om als “veranderlijk” te kunnen worden beschouwd.
Een werkgever had, gedurende de periode 1993 tot en met 1996, jaarlijks een bonus
uitbetaald aan zijn kaderleden, bestaande in een in percenten vastgesteld aandeel in
de winst. De R.S.Z. vorderde socialezekerheidsbijdragen op het vakantiegeld dat de
werkgever verschuldigd zou zijn op deze bonussen. Het arbeidshof verklaarde de
vordering ongegrond. Het oordeelde dat variabele premies die een grotere
periodiciteit hebben dan een maand, pas met ingang van 1 december 1998 in de
berekening van het vakantiegeld moeten worden opgenomen.
In de eerste overwegingen geeft het Hof aan dat het de opvatting van het bestreden
arrest in verband met de vereiste periodiciteit van de variabele premies, niet deelt.
Sinds de koninklijke besluiten van 1 maart 1999 en 28 april 1999, in werking
getreden op 1 december 1998, bepaalt het zesde lid van artikel 39 van het koninklijk
besluit van 30 juni 1967 uitdrukkelijk dat veranderlijke premies in aanmerking
worden genomen als veranderlijke wedde in de zin van het eerste lid, ongeacht de
periodiciteit of het ogenblik van de betaling van deze premies. Het Hof verduidelijkt
nu dat dit niet betekent dat voor de periode vóór 1 december 1998 geen vakantiegeld
verschuldigd is op jaarlijks toegekende bonussen of premies. Het koninklijk besluit
van 28 april 1999 wilde immers alleen maar voor de toekomst de onzekerheid
wegnemen door uitdrukkelijk te bepalen dat de periodiciteit van de premie geen rol
speelt. Dienvolgens kunnen ook voor de periode vóór 1 december 1998 de jaarlijks
betaalde premies of bonussen onder bepaalde voorwaarden als veranderlijk in de zin
van artikel 39, eerste lid, van het koninklijk besluit van 30 juni 1967 worden
beschouwd. 53
Toch wordt het bestreden arrest niet vernietigd. Dit komt omdat het cassatiemiddel
uitging van een onjuiste rechtsopvatting. Meer bepaald voerde de R.S.Z. aan dat het
arbeidshof niet wettig heeft kunnen oordelen dat de werkgever geen vakantiegeld
verschuldigd is op de bonuspremies betaald aan zijn werknemers in de periode
1993-1996, zonder na te gaan of er een verband bestaat tussen deze premies en de
omvang van de arbeidsprestaties van die werknemers. Volgens de R.S.Z. is er
immers sprake van een “veranderlijk loon” in de zin van artikel 39 van het
koninklijk besluit van 30 maart 1967 (vóór de toevoeging van een zesde lid bij
koninklijke besluiten van 1 maart 1999 en 28 april 1999), wanneer een loonvoordeel
rechtstreeks in verband kan worden gebracht met de omvang van de prestaties die de
bediende heeft geleverd of met de winst en bedrijfsresultaten die mede door zijn
53 Zie ook Cass. 1 juni 1987, A.C. 1986-87, nr. 591, waarin het Hof geoordeeld heeft dat een in percenten
vastgesteld aandeel in de winst, dat aan de bediende als tegenprestatie van arbeid wordt toegekend,
veranderlijk loon is in de zin van artikel 39 van het K.B. van 30 maart 1967, ook wanneer het slechts eens
per jaar wordt betaald.