2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

145
internationale recht, inzonderheid op grond van de bevoegdheden die de rechter in
kort geding krachtens art. 584 Ger.W. uitoefent? Het arrest van 2 juni 2006
beantwoordt die vraag.
De R.T.B.F. wilde een programma uitzenden over de problematiek van de
verhouding tussen artsen en patiënten, meer bepaald m.b.t. informatie aan de
patiënten over medische risico’s. In het kader van dat programma wilde men meer
bepaald het geval toelichten van een neurochirurg over wie verscheidene patiënten
klachten hadden geuit.
Ten gevolge van een rechtsvordering die de neurochirurg op grond van art. 584
Ger.W. instelde, verbiedt de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, op straffe
van een dwangsom, de uitzending van het litigieuze programma tot de bodemrechter
over de zaak zelf uitspraak zal hebben gedaan. De R.T.B.F. stelt hoger beroep in
tegen de beschikking van de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, waarop
het hof van beroep het verbod tot uitzending bevestigt, waarbij het zelfs de R.T.B.F.
beveelt de opname van het programma over te leggen, die tijdens een zitting zal
worden bekeken.
Tot staving van het cassatieberoep dat de R.T.B.F. tegen dat arrest instelt, verwijt zij
het hof van beroep eerst en vooral dat het de bescherming afwijst van artikel 25,
eerste lid, van de Grondwet, waarop zij zich beriep. Het hof van beroep is namelijk
van oordeel dat de tv-uitzendingen niet vallen onder de grondwettelijke bescherming
van de vrijheid van drukpers. De R.T.B.F. voert aan van oordeel dat het hof van
beroep zodoende die bescherming te beperkt had opgevat door het voordeel ervan
enkel toe te passen op het enige massacommunicatiemiddel dat gekend was toen de
Grondwet werd goedgekeurd. Het Hof verwerpt die kritiek bij zijn arrest van 2 juni
2006 en oordeelt daartoe dat tv-uitzendingen geen vorm zijn van meningsuiting door
middel van gedrukte geschriften.
De R.T.B.F. verwijt het hof van beroep ook dat het geoordeeld heeft dat art. 19 van
de Grondwet de rechter toestaat de vrijheid van meningsuiting aan preventieve
beperkingen te onderwerpen. Pro memorie: dat artikel bepaalt “de vrijheid van
eredienst, de vrije openbare uitoefening ervan, alsmede de vrijheid om op elk gebied
zijn mening te uiten, zijn gewaarborgd, behoudens bestraffing van de misdrijven die
ter gelegenheid van het gebruikmaken van die vrijheden worden gepleegd”. De
R.T.B.F. houdt staande dat het gebruikmaken van de vrijheid van meningsuiting
enkel aan bestraffingsmaatregelen kan worden onderworpen, hetgeen impliceert dat
die vrijheid uitgeoefend is kunnen worden. Hoewel het openbaar ministerie in zijn
conclusie had gezegd dat de rechter in kort geding die, door te bevelen de opname
van het litigieuze programma in het debat over te leggen, aldus de uitzending van tvuitzending
voorlopig uitstelt teneinde rechten van derden daadwerkelijk te
vrijwaren, zijnde in deze zaak “de eer, de goede naam en het privéleven” van de
betrokken arts, preventief de uitoefening de vrijheid van meningsuiting beperkt,
beslist het Hof dat de rechter in kort geding, door aldus te werk te gaan, art. 19 van
de Grondwet niet schendt.