2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

108
en stuitingen van de verjaring bepaald in de daarop volgende artikelen 22, 23, 24 en
25.
Het Hof wijst er daarna op dat bij een ontvankelijk beroep van de
inverdenkinggestelde tegen de verwijzingsbeschikking, de kamer van
inbeschuldigingstelling in elk geval bevoegd en verplicht is de verlopen verjaring
sedert de door de beschikking van de raadkamer bepaalde datum van het misdrijf en
de eventuele schorsingen en stuitingen ervan te onderzoeken. Bij een ontvankelijk
beroep van de inverdenkinggestelde die bij schriftelijke conclusie voor de raadkamer
de verjaring van de strafvordering heeft ingeroepen, is de kamer van
inbeschuldigingstelling in de regel niet bevoegd zich uit te spreken over het bestaan
van bezwaren. Heeft de raadkamer evenwel niet de datum of het tijdsbestek van het
misdrijf waaromtrent voldoende bezwaren bestaan, bepaald, dan is de
verwijzingsbeschikking volgens het Hof onregelmatig en is de kamer van
inbeschuldigingstelling noodzakelijk gehouden zelf die datum of dat tijdsbestek te
bepalen.
Het Hof stelt in deze zaak nu evenwel vast dat de raadkamer slechts heeft
geoordeeld dat eventueel voor de correctionele rechtbank zou kunnen blijken dat er
“tot op heden” nog gebruik van valse stukken was geweest. Hiermee steldt de
raadkamer volgens het Hof niet zelf vast dat daaromtrent op het ogenblik van haar
beschikking voldoende bezwaren bestonden en is de beslissing van de raadkamer op
dit punt dus onregelmatig. Gelet op die onregelmatigheid van de
verwijzingsbeschikking is de kamer van inbeschuldigingstelling dan ook zelf
gehouden de bezwaren in verband met het gebruik van de valse stukken te
onderzoeken en treedt ze volgens het Hof niet buiten haar saisine.
§ 5.Het bewijs in strafzaken
A.EEN POLITIEAMBTENAAR MAG EEN MISDRIJF VASTSTELLEN EN DAARVAN EEN PROCES-VERBAAL
OPMAKEN ZELFS BUITEN ZIJN DIENSTUREN OF BUITEN DE ZONE WAARAAN HIJ VERBONDEN IS:
ARREST VAN 1 FEBRUARI 2006 (P.05.1355.F), MET CONCLUSIE VAN ADVOCAAT-GENERAAL D.
VANDERMEERSCH
Rijdend telefoneren is niet alleen gevaarlijk maar tevens, iedereen weet dit,
verboden (artikel 8.4 Wegverkeersreglement). Een bestuurder is toch aan het
telefoneren, niet in het besef dat de chauffeur achter hem politieambtenaar is ...
Deze laatste rijdt immers “incognito” : hij zit niet aan het stuur van een
politiewagen, is op dat ogenblik niet van dienst en, ten slotte, hij bevindt zich buiten
zijn lokale zone, aangezien de feiten zich op de autosnelweg afspelen. Toch maakt
hij een proces-verbaal op.
Blijft een politieambtenaar, die niet onmiddellijk als dusdanig herkenbaar is, en die
op de koop toe handelt op een moment dat hij niet verondersteld wordt aan het werk
te zijn, ... een politieambtenaar, m.a.w. iemand die, met name, wanneer hij een
misdrijf vaststelt een proces-verbaal moet opmaken en dit aan de bevoegde
gerechtelijke overheid moet doorgeven (art. 40 van de Wet van 5 augustus 1992 op
het politieambt) ?