2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

overname meebrengt van de tenuitvoerlegging van de straf waarop de voormelde
rechterlijke beslissing betrekking heeft en dat die straf overeenkomstig de
bepalingen van de Wet van 23 mei 1990 wordt tenuitvoergelegd. De derde paragraaf
van ditzelfde artikel 18 vermeldt dat de straf die in het buitenland is uitgesproken
rechtstreeks en onmiddellijk in België uitvoerbaar is. Die tenuitvoerlegging wordt
naar luid van artikel 23 van dezelfde wet, door de Belgische wet geregeld.
Anders gezegd, naar luid van artikel 18 van de Wet van 23 mei 1990 heeft de
Belgische wetgever zelf bepaald dat wanneer het Belgisch gerecht wegens de
toepassingsvoorwaarden van het voormelde artikel 6, 4°, de tenuitvoerlegging
weigert van het Europees aanhoudingsbevel, die weigeringsbeslissing ipso facto
België ertoe verbindt om de in het buitenland uitgesproken straf in België ten uitvoer
te leggen.
De kamer van inbeschuldigingstelling kon bijgevolg niet weigeren om zich over het
verzoek van de veroordeelde uit te spreken op grond dat zij geen “bevoegde
overheid” was in de zin van artikel 6, 4°, van de Wet van 23 mei 1990.
B.BEVOEGDHEID VAN DE RECHTER DIE UITSPRAAK MOET DOEN OVER DE TENUITVOERLEGGING VAN
EEN EUROPEES AANHOUDINGSBEVEL EN OMVANG VAN DE VERPLICHTING OM DIENS BESLISSING OM
GEEN GEBRUIK TE MAKEN VAN DE MOGELIJKHEID DIE BIJ ARTIKEL 20, § 4, TWEEDE LID, VAN DE
WET VAN 19 DECEMBER 2003 BETREFFENDE HET EUROPEES AANHOUDINGSBEVEL IS BEPAALD, MET
REDENEN TE OMKLEDEN: ARREST VAN 13 DECEMBER 2006 (P.06.1557.F), MET CONCLUSIE VAN
ADVOCAAT-GENERAAL D. VANDERMEERSCH
Naar luid van artikel 2, § 4, 5°, van de Wet van 19 december 2003 betreffende het
Europees aanhoudingsbevel, moet dit de omschrijving van de omstandigheden
bevatten waaronder het misdrijf is gepleegd, daaronder begrepen tijdstip en plaats,
alsook van de mate waarin de gezochte persoon aan het misdrijf heeft deelgenomen.
Wat is evenwel de concrete draagwijdte van die verplichting ?
Een Frans staatsburger, in België gedomicilieerd, wordt aangehouden en, nadat hij
door de onderzoeksrechter werd verhoord, in de gevangenis te Vorst opgesloten op
grond van een Europees aanhoudingsbevel dat door de Nederlandse overheid is
uitgevaardigd, voor feiten in Nederland gepleegd. Hij voert aan voor de kamer van
inbeschuldigingstelling, bevoegd om het aanhoudingsbevel uitvoerbaar te verklaren,
dat die titel niet aan de vereisten beantwoord van artikel 2, § 4, 5°, van de voormelde
wet, noch aan die van artikel 5.2 van het Verdrag tot Bescherming van de Rechten
van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, volgens welk een ieder die gearresteerd
is op de hoogte moet worden gebracht van de redenen van zijn arrestatie en van alle
beschuldigingen die tegen hem zijn ingebracht. Volgens betrokkene bewijst het feit
dat de onderzoeksrechter aanvullende inlichtingen aan de Nederlandse overheid
heeft gevraagd dat het aanhoudingsbevel niet ten genoege van recht aan de vereisten
beantwoordt die bij die wettelijke bepaling en verdragsbepaling zijn gesteld. De
kamer van inbeschuldigingstelling bevestigt niettemin de beschikking van de
raadkamer die dit aanhoudingsbevel uitvoerbaar verklaart, met het oordeel dat er
geen gronden waren om die maatregel te weigeren.
95