2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

§ 3.Inkomstenbelasting
DE TEN LASTE GENOMEN VERLIEZEN VAN VENNOOTSCHAPPEN KUNNEN OP GROND VAN ARTIKEL 53,
15° W.I.B. 1992 SLECHTS WORDEN AFGETROKKEN ALS BEROEPSKOSTEN, INDIEN HET TEN LASTE
NEMEN VAN DE VERLIEZEN GEBEURT MET HET OOG OP HET BEHOUD VAN BEROEPSINKOMSTEN:
ARREST VAN 8 JUNI 2006 (F.04.0022.N), MET CONCLUSIE VAN ADVOCAAT-GENERAAL D. THIJS
Krachtens artikel 53, 15° W.I.B. 1992, zoals van toepassing voor de aanslagjaren
1995 en 1997, worden verliezen van vennootschappen die bestuurders en werkende
vennoten ten laste nemen niet als beroepskosten aangemerkt, behoudens indien de
tenlasteneming geschiedt door de onherroepelijke en onvoorwaardelijke betaling van
een som voor het behoud van beroepsinkomsten welke die belastingplichtige
periodiek uit de vennootschap verkrijgt en de aldus betaalde som door de
vennootschap volledig wordt gebruikt voor de aanzuivering van haar verliezen. 33
In een geschil tussen het fiscaal bestuur en een bestuurder van vennootschappen (en
zijn echtgenote) over de aftrekbaarheid van het ten laste genomen verlies van een
vennootschap oordelen de appelrechters dat de wanverhouding tussen het bedrag
van de ten laste genomen verliezen en de beroepsinkomsten die de bestuurder of de
werkend vennoot uit de vennootschap verkrijgt op zichzelf geen reden is om de
aftrek van de ten laste genomen verliezen te weigeren. Die wanverhouding kan
echter wel een belangrijk element of criterium zijn bij de beoordeling van de
bedoeling die de bestuurder of een werkend vennoot heeft bij het ten laste nemen
van de verliezen. Vermits de bestuurder geen enkel stuk bijbrengt waaruit blijkt dat
de structuur van de vennootschap, haar financieel plan, haar lasten en inkomsten op
korte, middellange of lange termijn toelaten om beroepsinkomsten te verwerven die
belangrijker zouden zijn dan de ten laste genomen verliezen, kon volgens de
appelrechters onmogelijk voorgehouden worden dat de verliezen ten laste genomen
werden met het inzicht om de beroepsinkomsten die de belastingplichtige uit de
vennootschap verkrijgt te behouden.
De belastingplichtige voert in zijn cassatieberoep aan dat het op grond van artikel
53, 15°, W.I.B. 1992 noodzakelijk maar tevens voldoende is dat de
belastingplichtige aantoont dat hij beroepsinkomsten heeft verworven uit de
vennootschap, en dit ongeacht het bedrag van de ten laste genomen verliezen en de
beroepsinkomsten.
Het Hof verwerpt in zijn arrest van 8 juni 2006 die zienswijze. Het arrest oordeelt
vooreerst dat uit artikel 53, 15°, W.I.B. 1992 volgt dat de verliezen die bestuurders
en werkende vennoten ten laste nemen, slechts aftrekbaar zijn als beroepskosten op
voorwaarde dat de tenlasteneming gebeurt met het oog op het behoud van
33 Het arrest heeft ook betrekking op de aanslagjaren 1998 en 1999. De toepasselijke tekst van artikel 53,
15° W.I.B. 1992 luidt voor die aanslagjaren als volgt: Als beroepskosten worden niet aangemerkt:
verliezen van vennootschappen ten laste genomen door natuurlijke personen, behoudens indien het gaat
om bedrijfsleiders die deze tenlasteneming verwezenlijken door de onherroepelijke en onvoorwaardelijke
betaling van een som voor het behoud van beroepsinkomsten welke die leiders periodiek uit de
vennootschap verkrijgen en de aldus betaalde som door de vennootschap volledig wordt gebruikt voor de
aanzuivering van haar verliezen.
81