2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

C.DE VERJARINGSTERMIJN VAN DE RECHTSVORDERING TOT BETALING VAN ACHTERSTALLIGE
LONEN: ARREST VAN 23 OKTOBER 2006 (S.05.0010.F), UITGESPROKEN IN VERENIGDE KAMERS,
MET CONCLUSIE VAN EERSTE ADVOCAAT-GENERAAL J.-F. LECLERCQ
Welke verjaringstermijn is van toepassing op de rechtsvordering tot betaling van
achterstallige lonen? Het in verenigde kamers gewezen arrest van 23 oktober 2006
doet uitspraak over deze kiese vraag. Er zijn immers twee termijnen die in
aanmerking komen.
Artikel 15 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten bepaalt
in het eerste lid dat de rechtsvorderingen die uit de overeenkomst ontstaan, één jaar
na het eindigen van deze overeenkomst verjaren of vijf jaar na het feit waaruit de
rechtsvordering is ontstaan, zonder dat laatstgenoemde termijn één jaar na het
eindigen van deze overeenkomst mag overschrijden. Die bepaling is van toepassing
op de rechtsvordering tot betaling van achterstallige lonen, aangezien het geschil
betrekking heeft op de uitvoering van uit de arbeidsovereenkomst ontstane
verbintenissen.
Het feit dat bepaalde gedeelten van het loon niet zijn uitbetaald, vormt echter een
misdrijf. De rechtsvordering tot vergoeding van de door dat misdrijf veroorzaakte
schade verjaart op haar beurt na verloop van vijf jaar krachtens artikel 26 van de wet
van 17 april 1878 houdende de Voorafgaande Titel van het Wetboek van
Strafvordering.
Het spreekt voor zich dat de vraag welke van beide regels toepassing moet vinden,
moeilijkheden oplevert wanneer het economisch voordeel dat nagestreefd wordt
door de vordering tot vergoeding van de schade die veroorzaakt wordt door het
misdrijf van niet-betaling van een gedeelte van het loon, samenvalt met het voordeel
dat gehaald kan worden uit de uitvoering van de contractuele verbintenis tot betaling
van datzelfde gedeelte van het loon.
Het arbeidshof, dat uitspraak doet over de rechtsvordering van een werknemer tegen
zijn voormalige werkgever, welke strekte tot betaling van achterstallige lonen voor
overwerk, weigert de verjaring in het licht van voormeld artikel 26 te onderzoeken,
op grond dat de eiser de uitvoering van contractuele verbintenissen vordert en niet
de vergoeding van door het aangevoerde misdrijf veroorzaakte schade, hoewel die
werknemer een strafrechtelijke grondslag aan zijn rechtsvordering had gegeven.
In zijn arrest van 23 oktober 2006 vernietigt het Hof van Cassatie die beslissing, op
grond dat het arbeidshof voormeld artikel 26 geschonden heeft, aangezien dat artikel
van toepassing is op elke vordering die tot een veroordeling strekt welke gegrond is
op feiten waaruit het bestaan van een misdrijf blijkt, zelfs al vormen die feiten
tevens een tekortkoming aan de contractuele verbintenissen van de verweerder en
bestaat de gevorderde zaak in de uitvoering van die verbintenissen. Het Hof
bevestigt en verduidelijkt in die bewoordingen de leer van het arrest dat het op 12
oktober 1998, in dezelfde zaak, gewezen heeft 57 .
57 Cass. 12 oktober 1998, A.C. 1998, nr. 439.
121