2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

126
C.HET BEGRIP ARBEIDSONGESCHIKTHEID IN DE ZIN VAN DE WETGEVING BETREFFENDE DE
VERPLICHTE VERZEKERING VOOR GENEESKUNDIGE VERZORGING EN UITKERINGEN EN VAN DE
WERKLOOSHEIDSREGLEMENTERING: ARREST VAN 12 JUNI 2006 (S.05.0064.F), MET CONCLUSIE
VAN EERSTE ADVOCAAT-GENERAAL J.-FR. LECLERCQ
De omstandigheid dat een werknemer arbeidsgeschikt wordt verklaard in de zin van
de wetgeving betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging
en uitkeringen, sluit niet uit dat hij in de onmogelijkheid verkeert zijn werk te
verrichten, zodat hij aanspraak kan maken op het voordeel van uitkeringen voor
tijdelijke werkloosheid wegens overmacht. Een arrest van 12 juni 2006 doet in die
zin uitspraak.
Op hoger beroep van een werknemer tegen de beslissing van de directeur van het
werkloosheidsbureau om hem het voordeel van tijdelijke werkloosheidsuitkeringen
wegens overmacht te weigeren, beslist het arbeidshof dat de werknemer,
niettegenstaande de verklaring van arbeidsgeschiktheid van de adviserende
geneesheer, wegens een reden onafhankelijk van zijn wil, in de onmogelijkheid kon
verkeren haar arbeidsovereenkomst na te leven ten gevolge van een ongeval of van
ziekte, zodat hij aanspraak kon maken op het voordeel van tijdelijke
werkloosheidsuitkeringen wegens overmacht.
In zijn cassatieberoep tegen dat arrest betoogt de R.V.A. dat geen enkele uitkering
voor tijdelijke werkloosheid kan worden toegekend tijdens de eerste zes maanden
van de primaire arbeidsongeschiktheid, aangezien de medische redenen die de
uitoefening van het gewone beroep beletten, een graad van arbeidsongeschiktheid
veronderstellen die de toekenning van uitkeringen wegens ziekte mogelijk maakt.
De omstandigheid dat de persoon arbeidsgeschikt is verklaard, heeft geen weerslag
op die principiële uitsluiting uit het voordeel van de uitkeringen voor tijdelijke
werkloosheid.
In zijn arrest van 12 juni 2006 verwerpt het Hof het cassatieberoep. Het beslist dat
de in artikel 31, § 1, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de
arbeidsovereenkomsten bedoelde onmogelijkheid voor de werknemer om zijn werk
te verrichten, welke de uitvoering van de arbeidsovereenkomst schorst en tot de
kwalificatie tijdelijke werkloze kan leiden, niet kan worden gelijkgesteld met
primaire arbeidsongeschiktheid in de zin van de wetgeving betreffende de verplichte
verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, zodat het feit dat een
werknemer tijdens de eerste zes maanden van de primaire arbeidsongeschiktheid
arbeidsgeschikt verklaard wordt, niet uitsluit dat die werknemer in de
onmogelijkheid verkeert zijn werk te verrichten ten gevolge van ziekte of ongeval in
de zin van artikel 31, § 1, van de wet van 3 juli 1978.
In zijn conclusie had het openbaar ministerie met name het onderscheid tussen de
verschillende betrokken wetgevingen voorgesteld, naargelang de onmogelijkheid
vastgesteld wordt ten aanzien van de arbeid zoals deze in de overeenkomst
omschreven wordt, dan wel ten aanzien van de gewoonlijke werkzaamheid van de
werknemer.