2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

70
aansprakelijkheidsverzekering verhindert niet dat de regeling die het invoert ten
voordele van de zwakke weggebruiker een ander karakter vertoont. Met andere
woorden, dat artikel dekt als zodanig de aansprakelijkheid van de eigenaar, de
bestuurder of de houder van het bij het ongeval betrokken voertuig niet, maar voert
een afwijkende regeling in met een strikt vergoedend karakter. De W.A.M.verzekeraar
van de bestuurder verleent dus geen dekking op grond dat een dergelijke
aansprakelijkheid feitelijk bestaat, maar wel omdat de wet hem dat gebiedt, afgezien
van elke overweging in verband met de aansprakelijkheid van de bestuurder,
eigenaar of houder. En aangezien niet de aansprakelijkheidsverzekering van
toepassing is, valt het bezwaar weg dat verband houdt met het feit dat de
schadeveroorzaker en het slachtoffer niet dezelfde personen zijn. Daaruit volgt dat
het slachtoffer dat, zonder het ongeval en de gevolgen ervan te hebben gewild,
niettemin verantwoordelijk is voor de door hem geleden schade, aanspraak moet
kunnen maken op de vergoedingsregeling als bepaald in artikel 29bis van de wet van
21 november 1989.
B.DE NIETIGHEID VAN DE OVEREENKOMST TEN GEVOLGE VAN OPZETTELIJKE VERZWIJGING OF
OPZETTELIJK ONJUISTE MEDEDELING VAN DE VERZEKERINGNEMER, DIE ENKEL VAN INVLOED IS
GEWEEST OP DE BEOORDELING VAN EEN VAN DE DOOR DE OVEREENKOMST GEDEKTE RISICO’S, IS
BEPERKT TOT DE VERZEKERING VAN DE RISICO’S WAAROMTRENT DE VERZEKERAAR IS MISLEID:
ARREST VAN 9 JUNI 2006 (C.04.0404.F).
Iemand sluit met een verzekeringsmaatschappij een all-riskverzekering af voor zijn
voertuig. Die verzekering dekt dus niet alleen de burgerrechtelijke aansprakelijkheid
van de bestuurder, maar ook de diefstal en de materiële schade aan het voertuig.
Kort nadat de overeenkomst in werking was getreden, wordt de wagen gestolen. De
verzekering komt tussenbeide maar achteraf stelt de maatschappij vast dat de
verzekerde ten tijde van het sluiten van de polis een valse verklaring heeft afgelegd.
Toen de verzekerde immers werd gevraagd of zich tijdens de vier jaar voor het
sluiten van het contract schadegevallen hadden voorgedaan, maakte hij enkel gewag
van een schadegeval waarvoor hij niet aansprakelijk was en dat zich had voorgedaan
in Frankrijk in 1991. Uit de door de vorige verzekeringsmaatschappij aan de
verzekeraar toegezonden stukken blijkt evenwel dat de verzekerde tijdens het jaar
1993 bij vier schadegevallen betrokken was: een geval van glasbreuk, twee
schadegevallen waarvoor hij niet aansprakelijk was en, ten slotte, het aanrijden van
een paaltje waarvoor hij burgerrechtelijk aansprakelijk was. De verzekeraar vordert
de teruggave van de gestorte bedragen en voert hiertoe aan dat de
verzekeringsovereenkomst overeenkomstig artikel 6, eerste lid, van de wet van 25
juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst nietig was wegens valse verklaring.
Het hof van beroep wijst die eis af op grond dat de onjuiste verklaring van de
verzekerde, ofschoon opzettelijk, de verzekeraar niet heeft kunnen misleiden
omtrent de gegevens ter beoordeling van het betrokken risico, namelijk de dekking
tegen diefstal, en dat derhalve genoemd risico moet worden verzekerd.
Voor het Hof betoogt de verzekeraar dat, wanneer een overeenkomst verschillende
risico’s dekt betreffende een en hetzelfde voorwerp, elk opzettelijk verzwijgen of
opzettelijk onjuiste mededeling die de verzekeraar misleidt bij de beoordeling van