2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

Voor de onderzoeksgerechten voert de inverdenkinggestelde de nietigheid van het
huiszoekingsbevel aan, met name wegens het niet uitdrukkelijk vermelden van de
telastlegging die de huiszoeking verantwoordt.
Dit verweer wordt verworpen. Voor de kamer van inbeschuldigingstelling moet dit
gebrek aan motivering immers niet gesanctioneerd worden “vermits (het) niet belet
dat de rechter, op grond van alle gegevens die aan de tegenspraak van de partijen
kunnen worden onderworpen, de regelmatigheid van het huiszoekingsbevel en de
tenuitvoerlegging ervan onderzoekt, inzonderheid in de context van (de) saisine en
van de delegatie en dat de partijen hieromtrent verweer voeren”.
Het Hof vernietigt die beslissing. Aan de motiveringsvereiste van een beschikking
tot huiszoeking is voldaan door de vermelding van het misdrijf dat men op het oog
heeft alsook van de plaats en het voorwerp van de huiszoeking.
Voor het Hof geldt die vereiste voor de volgende twee personen : de verbalisant en
de persoon wiens huis doorzocht wordt.
Het Hof verfijnt zijn rechtspraak 44 door aldus, enerzijds, te bevestigen dat, ofschoon
het niet noodzakelijk is om een gedetailleerde weergave van de feiten op te maken,
noch om de op te sporen zaken in detail te beschrijven, het evenwel noodzakelijk is
dat de verbalisant over de nodige gegevens beschikt die hem moeten toelaten te
weten over welk misdrijf het onderzoek wordt gevoerd en welke nuttige
opsporingen en inbeslagnemingen hij daartoe kan verrichten zonder de grenzen van
het gerechtelijk onderzoek en van zijn opdracht te buiten te gaan.
Zich aansluitend bij de rechtspraak van het Europese Hof van de Mensenrechten 45
en met uitwerking van zijn recente rechtspraak 46 , bevestigt het Hof van Cassatie
anderzijds dat, opdat een beschikking tot huiszoeking regelmatig met redenen
omkleed zou zijn, de vermeldingen die zij bevat, degene bij wie de huiszoeking
wordt uitgevoerd voldoende gegevens moeten verschaffen over de vervolgingen die
aan de handeling ten oorsprong liggen, zodat hij de wettigheid ervan kan nagaan.
Het Hof oordeelt dat wanneer het litigieuze bevel tot huiszoeking geen enkel
misdrijf vermeldt dat de draagwijdte ervan nader bepaalt, de verwijzing alleen naar
“het onderhavige onderzoek en het nummer waaronder het dossier in het kabinet van
de onderzoeksrechter is geïnventariseerd” niet aan die verplichting tot motivering
beantwoordt.
De verweerder had tegen het middel een grond van niet-ontvankelijkheid
opgeworpen afgeleid uit zijn gebrek aan belang. Voor de verweerder kon de
44 Cass. 24 november 1999, A.C. 1999 nr. 628; Cass. 28 maart 2000, A.C. nr. 208; Cass. 6 september
2000, A.C. 2000, nr. 447; 13 febr. 2001, A.C. 2001, nr. 86, met noot JdJ; 3 oktober 2001, A.C. 2001, nr.
522.
45 Hof Mensenrechten, arrest Van Rossem t/ België van 9 december 2004.
46 Cass. 13 september 2005, AR P.05.0705.N.
97