2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

62
van een dwangsom per dag vertraging “vanaf de betekening van het vonnis en na
betaling van genoemd saldo”.
Na ontvangst van het bedrag liet de bank bij brief weten handlichting te verlenen en
het nodige te zullen doen om deze handlichting tegenwerpelijk te maken aan derden.
Zij liet daarop de handlichting geschieden door het opstellen van een authentieke
akte bij een notaris.
Het hof van beroep dat kennis nam van het verzet tegen het vonnis van de
beslagrechter over het bevel tot betaling van de intussen vermeend verbeurde
dwangsommen, oordeelde dat het vonnis van 7 februari 2002 als titel van
handlichting gold en dat de bankinstelling onnodig had getalmd door de handlichting
te laten geschieden bij notariële akte. Het besliste dat de dwangsommen verbeurd
waren voor de periode tussen de betekening van het vonnis en het opstellen van de
notariële akte.
Voor het Hof wordt door de bank onder meer aangevoerd dat het vonnis van 7
februari 2002 niet de last tot doorhaling van de inschrijving der zekerheden heeft
gegeven, doch enkel de handlichting van de zekerheden heeft bevolen onder de
opschortende voorwaarde van de betaling van een openstaand saldo aan de bank
terwijl overeenkomstig de artikelen 92 en 93 van de Hypotheekwet de
hypotheekbewaarder de inschrijving van hypotheken slechts vermag door te halen
krachtens een vonnis wanneer daarin de last tot doorhaling uitdrukkelijk is gegeven.
Het Hof bevestigt deze redenering: met aanhaling van de voornoemde artikelen,
beslist het dat de last tot doorhaling eenduidig moet blijken uit de tekst van de
voorgelegde akte of het vonnis zonder dat de hypotheekbewaarder moet overgaan
tot interpretatie of beoordeling van de vervulling van een voorwaarde waaraan de
doorhaling is verbonden. Een vonnis moet uitdrukkelijk de doorhaling van de
inschrijving bevelen. Het vonnis in casu stelt de handlichting echter afhankelijk van
de betaling van een som, zodat de rechter die oordeelt dat de hypotheekbewaarder
de inschrijvingen kon doorhalen na eenvoudige betekening van dit vonnis en dat het
opstellen van een notariële akte onnodig tijdverlies betekende, en op grond hiervan
oordeelt dat de dwangsommen verbeurd zijn, voornoemde artikelen schendt.
C.TEGENWERPELIJKHEID VAN HET RETENTIERECHT AAN DE EIGENAAR VAN DE TERUGGEHOUDEN
GOEDEREN DIE NIET DE SCHULDENAAR IS: ARREST VAN 27 APRIL 2006 (C.04.0478.N)
Het retentierecht verleent aan de schuldeiser het recht om een zaak die hem door zijn
schuldenaar werd overhandigd, te behouden zolang zijn schuldvordering niet is
voldaan. Dit retentierecht vereist een samenhang tussen de teruggehouden goederen
en de schuldvordering waarvan de betaling wordt vereist en waarover de
feitenrechter op onaantastbare wijze oordeelt. Het Hof oordeelt nu dat de schuldeiser
het retentierecht met betrekking tot roerende lichamelijke zaken ook kan
tegenwerpen aan de eigenaar van deze goederen die niet de schuldenaar is op
voorwaarde dat hij te goeder trouw is. De schuldeiser is te goeder trouw wanneer hij
bij de inontvangstname van de goederen mocht aannemen dat zijn schuldenaar de
eigenaar van de goederen was of althans bevoegd was om ter zake overeenkomsten
te sluiten die aanleiding kunnen geven tot de uitoefening van het retentierecht.