2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

94
met 45 opdeciemen, of een vervangend rijverbod van 10 dagen. De
tenuitvoerlegging van een gedeelte van 25 euro van de geldboete en van 5 dagen van
het vervangend rijverbod wordt uitgesteld gedurende drie jaar.
Het Hof oordeelt dat de appelrechters de artikelen 202 en 203 Wetboek van
Strafvordering hebben geschonden door de straf te verzwaren hoewel het openbaar
ministerie geen hoger beroep had ingesteld. Het Hof vernietigt het bestreden vonnis
in zoverre het de straf verzwaart, dit evenwel zonder de zaak te verwijzen.
§ 3.Europees aanhoudingsbevel
A.WEIGERING TOT TENUITVOERLEGGING VAN HET EUROPEES AANHOUDINGSBEVEL IN UITVOERING
VAN ARTIKEL 6, 4°, VAN DE WET VAN 19 DECEMBER 2003 BETREFFENDE HET EUROPEES
AANHOUDINGSBEVEL: ARREST VAN 18 OKTOBER 2006 (P.06.1316.F), MET CONCLUSIE VAN
ADVOCAAT-GENERAAL D. VANDERMEERSCH
Een Belgische wegvervoerder, wonende op het grondgebied van het Rijk, wordt in
Frankrijk aangehouden en opgesloten wegens misdrijven inzake het vervoer van
verdovende middelen. Het Franse gerecht veroordeelt hem in hoger beroep tot een
gevangenisstraf van drie jaar. Ofschoon hij na veertien maanden voorlopige
hechtenis werd vrijgelaten, vaardigt de Franse overheid tegen hem een Europees
aanhoudingsbevel uit, ter uitvoering, in Frankrijk, van het saldo van de uitgesproken
straf. Met toepassing van de Wet van 19 december 2003 betreffende het Europees
aanhoudingsbevel, wordt die titel door de kamer van inbeschuldigingstelling
uitvoerbaar verklaard. De betrokkene wordt in de gevangenis van Verviers
opgesloten met het oog op zijn overbrenging naar Frankrijk.
De voormelde wet bepaalt in artikel 6 een aantal gevallen waarin de
tenuitvoerlegging door de Belgische rechter kan worden geweigerd. Meer in het
bijzonder bepaalt punt 4° dat de tenuitvoerlegging kan – de mogelijkheid bestaat dus
– worden geweigerd “ingeval het Europees aanhoudingsbevel is uitgevaardigd met
het oog op de tenuitvoerlegging van een straf of van een veiligheidsmaatregel, de
betrokken persoon Belg is of in België verblijft, en de bevoegde Belgische
autoriteiten zich ertoe verbinden die straf of veiligheidsmaatregel overeenkomstig
de Belgische wetgeving ten uitvoer te leggen”. Ofschoon de veroordeelde die
wettelijke bepaling aanvoerde om zijn straf in België te mogen uitzitten, heeft de
kamer van inbeschuldigingstelling met die mogelijkheid geen rekening gehouden op
grond dat zij, in de zin van artikel 6, 4°, van de voormelde wet, geen bevoegde
autoriteit zou zijn die de Belgische overheid ertoe kan verbinden de straf in België
ten uitvoer te leggen.
Het Hof vernietigt die beslissing. Artikel 18, § 2, van de Wet van 23 mei 1990
inzake de overbrenging tussen Staten van veroordeelde personen, de overname en de
overdracht van het toezicht op voorwaardelijk veroordeelde of voorwaardelijk in
vrijheid gestelde personen, en de overname en de overdracht van de
tenuitvoerlegging van vrijheidsbenemende straffen en maatregelen (ingevoerd bij
Wet van 26 mei 2005), bepaalt dat de rechterlijke beslissing die met toepassing van
artikel 6, 4°, van de voormelde Wet van 19 december 2003 is genomen, de