2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

167
De bevoegde autoriteiten van de Verdragsluitende Partijen, dat zijn, in de zin van
Bijlage 2 bij het Verdrag, de aldaar bedoelde autoriteiten die politietaken uitvoeren
(artt. 1, k en 10.1), kunnen bijgevolg persoonsgegevens uit registers als bedoeld in
Bijlage 4 bij het Verdrag uitwisselen indien dit noodzakelijk is voor de goede
uitvoering van de politietaken op het grondgebied van de Verdragsluitende Partijen,
met dien verstande dat verstrekking van persoonsgegevens aan een andere
Verdragsluitende Partij slechts mogelijk is ter voorkoming van een ernstig en
dreigend gevaar of ter opsporing van een misdrijf waardoor de rechtsorde van de
ontvangende Verdragsluitende Partij ernstig is geschokt, tenzij sprake is van een
verzoek met betrekking tot een bepaalde persoon of een bepaald geval (art. 10.1). De
vaststelling ligt hier voor de hand dat het gemeenschapsrecht en het Benelux-recht
harmonisch samengaan.
De registers waarvan sprake is in Bijlage 4 zijn de volgende databanken:
Voor het Koninkrijk der Nederlanden: een register als bedoeld in de Wet
politieregisters;
Voor het Koninkrijk België: de algemene nationale databank behalve de gegevens
die overeenkomstig de nationale wetgeving aan de toestemming van de rechterlijke
overheden zijn onderworpen;
Voor het Groothertogdom Luxemburg: de databanken toegankelijk voor de
groothertogelijke politie behalve de gegevens die overeenkomstig de nationale
wetgeving aan de toestemming van de rechterlijke overheden zijn onderworpen.
Een van de gevolgen van de beperking van de gegevensuitwisseling tot een
nauwkeurig omschreven en welbepaald doel is dat aldus een niet noodzakelijke
informatiestroom zou ontstaan.
Het Verdrag biedt de Verdragsluitende Partijen ook de mogelijkheid om, met
inachtneming van het nationale recht en ter verwezenlijking van de door mij
opgesomde doeleinden, terzake van de rechtstreekse raadpleging door de bevoegde
autoriteiten van een Verdragsluitende Partij van andere registers van een andere
Verdragsluitende Partij die persoonsgegevens bevatten, een protocol te sluiten (artt.
10.1 en 15.3). Verwacht mag worden dat wat dat betreft inspanningen zullen worden
geleverd op het gebied van verdwenen personen en opsporingsberichten in het kader
van het Europees aanhoudingsbevel.
als onverenigbaar met de doeleinden waarvoor zij eerder werden verzameld, mits
de Lid-Staten passende garanties bieden; dat deze garanties met name moeten
voorkomen dat de gegevens worden gebruikt voor het nemen van maatregelen of
besluiten die tegen een bepaalde persoon gericht zijn.
Artikel 1.2 van de Richtlijn waarborgt het vrije verkeer van persoonsgegevens tussen Lid-Staten.
Opgemerkt dient te worden dat, ondanks de overwegingen in de tekst van de Rede en in deze noot, de
Richtlijn, krachtens artikel 3.2 evenwel niet van toepassing is op de verwerking van persoonsgegevens die
betrekking hebben op de openbare veiligheid, de veiligheid van de Staat en de activiteiten van de Staat op
strafrechtelijk gebied. Men kan dus aannemen dat de verwijzing, in de Preambule van het Verdrag en in
de tekst ervan, naar de Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad, van 24 oktober 1995,
in de eerste plaats door omzichtigheid is ingegeven.