2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

B.HET RECHT OM HET BEZWAAR IN TE DIENEN DAT DE WET VAN 15 MAART 1999 TOEKENT AAN
DE ECHTGENOOT OP WIENS NAAM DE AANSLAG NIET GEVESTIGD IS MAAR OP WIENS GOEDEREN DE
OP NAAM VAN DE ANDERE ECHTGENOOT VASTGESTELDE AANSLAG INGEVORDERD WORDT, KAN
ENKEL WORDEN UITGEOEFEND INDIEN DE BEZWAARTERMIJN NIET VERSTREKEN IS OP HET OGENBLIK
VAN DE INWERKINGTREDING VAN DE WET: ARREST VAN 3 MAART 2006 (F.05.0032.F) 31 MET
CONCLUSIE VAN ADVOCAAT-GENERAAL A. HENKES
Het bestreden arrest verklaart het verzet gegrond dat de gewezen echtgenote instelde
tegen een bevel tot betaling van de belastingen die op naam van haar gewezen
echtgenoot ten kohiere waren gebracht en die krachtens artikel 394 van het Wetboek
van Inkomstenbelastingen (1992) op haar goederen werden ingevorderd.
Het hof van beroep herinnert eraan dat het Arbitragehof heeft beslist dat artikel 366
van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen (1992) de artikelen 10 en 11 van de
Grondwet schendt, aangezien het de persoon op wiens goederen de belastingen
worden ingevorderd niet toestaat de op naam van zijn echtgenoot vastgestelde
aanslag te betwisten. Volgens het hof van beroep volgt daaruit dat, aangezien de
gewezen echtgenote geen bezwaar heeft kunnen indienen, de op naam van haar
echtgenoot ten kohiere gebrachte belastingen ten onrechte van haar zijn ingevorderd.
In een eerste, voor het Hof opgeworpen middel voert de administratie in hoofdzaak
aan dat de gewezen echtgenote wel degelijk het recht heeft gehad om bezwaar in te
dienen, maar het niet heeft uitgeoefend. Volgens de administratie staat het recht van
bezwaar, dat de wet van 15 maart 1999 heeft ingevoerd in artikel 366 van het
Wetboek van de Inkomstenbelastingen (1992) open voor alle belastingschuldigen op
wier goederen de administratie op het ogenblik van de inwerkingtreding van dat
artikel, met toepassing van voormeld artikel 394 de belastingen invorderde die op
naam van de andere echtgenoot ten kohiere waren gebracht.
Het Hof verwerpt dat standpunt. De regels inzake de toepassing van de wetten in de
tijd impliceren dat het recht om bezwaar in te dienen dat de wet van 15 maart 1999
toekent aan de echtgenoot op wiens naam de aanslag niet gevestigd is maar op wiens
goederen de op naam van de andere echtgenoot vastgestelde belastingen worden
ingevorderd, enkel kan worden uitgeoefend indien de in voormeld artikel 371
bepaalde bezwaartermijn niet verstreken is op het ogenblik van de inwerkingtreding
van het nieuwe artikel 366.
Het Hof verwerpt ook het tweede middel volgens hetwelk de vaststelling van de
ongrondwettigheid van artikel 366 van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen
(1992) de appelrechters niet het recht gaf om het bevel als onwettig te beschouwen,
daar het Arbitragehof uitdrukkelijk beslist heeft dat artikel 394 van het Wetboek van
de Inkomstenbelastingen (1992) op basis waarvan die belastingen worden
ingevorderd, de Grondwet niet schendt. Het hof beslist dat, aangezien het bestreden
arrest vaststelt dat op de gewezen echtgenote een discriminerende regeling is
31 Te noteren valt dat het Hof dezelfde dag een identieke beslissing gewezen heeft wat betreft de regel
(C.04.048.F)
77