2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

132
heeft de verblijfssituatie van die vrouw te regulariseren op grond van de wet van 22
december 1999 betreffende de regularisatie van het verblijf van bepaalde
categorieën van vreemdelingen verblijvend op het grondgebied van het Rijk.
De vreemdelinge betwist de beslissingen van de raad voor maatschappelijk welzijn
en maakt haar zaak aanhangig bij de arbeidsgerechten, die bevoegd zijn om kennis
te nemen van geschillen betreffende de toepassing van de organieke wet van 8 juli
1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn. Zij voert met
name aan dat de beslissing tot weigering van de verblijfsregularisatie waarop de raad
voor maatschappelijke dienstverlening zich beroept, onwettig is, dat de
onderzoeksgerechten hiermee bijgevolg geen rekening mogen houden en haar als
een eiseres tot verblijfsregularisatie beschouwen in de zin van de voormelde wet van
22 december, met als gevolg dat de bepalingen van de wet van 8 juli 1976 die het lot
van de vreemdelingen regelen die onwettig op het grondgebied verblijven, niet
kunnen worden toegepast.
Het arbeidshof oordeelt met name dat “de arbeidsgerechten […] niet bevoegd zijn
om, zelfs maar incidenteel, uitspraak te doen over de wettigheid van een beslissing
van de Minister van Binnenlandse Zaken, aangezien dergelijk toezicht tot de
uitsluitende volstrekte bevoegdheid van de Raad van State behoort”.
Het arrest van 23 oktober 2006 herhaalt de bewoordingen van artikel 159 van de
Grondwet, waaruit het onthoudt dat de met eigenlijke rechtspraak belaste organen de
bevoegdheid en de plicht hebben de interne en externe wettigheid van elke
administratieve handeling te onderzoeken waarop een vordering, verweer of
exceptie gegrond is. Vervolgens merkt het arrest op dat het arbeidshof vastgesteld
had dat het verweer van de verwerende partijen, waaronder het o.c.m.w., op de
beslissing van de Minister van Binnenlandse Zaken tot weigering van de
verblijfsregularisatie steunde, en beslist dat het arbeidshof artikel 159 van de
Grondwet geschonden heeft, door te oordelen dat zij niet bevoegd was om de
wettigheid van die ministeriële beslissing na te gaan en aan die beslissing uitwerking
te verlenen om te oordelen dat de aanvraag tot verblijfsregularisatie niet langer
onderzocht werd.
B.DE WEIGERING OM EEN ONWETTIGE ADMINISTRATIEVE AKTE TOE TE PASSEN, DRINGT ZICH OP,
ONGEACHT DE ONTDEKTE ONWETTIGHEID: ARREST VAN 4 DECEMBER 2006 (S.06.0066.F)
Uit artikel 159 van de Grondwet volgt dat de rechter moet vaststellen dat een
onwettige administratieve akte niet bindend is 64 , ongeacht de onwettigheid die hij
vaststelt, aangezien het al dan niet klaarblijkelijk karakter ervan geen belang heeft.
Het Hof heeft in die zin uitspraak gedaan in het arrest van 4 december 2006.
In soortgelijke omstandigheden als die welke aanleiding hebben gegeven tot het
arrest van 23 oktober 2006 (zie commentaar hierboven), wordt een arbeidshof
gevraagd of er al dan niet gevolg moet worden gegeven aan een vermeend onwettige
beslissing tot weigering van verblijfsregularisatie, op grond waarvan het o.c.m.w.
64 Concl. eerste adv.-gen. J.-Fr. Leclercq, toen adv.-gen., vóór Cass. 10 juni 1996, A.C. 1996, I, nr. 227.