2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

122
Het openbaar ministerie steunt in zijn conclusie op voorgaand arrest, waarvan zijns
inziens niet afgeweken dient te worden, aangezien er niets kan worden ingebracht
tegen de vordering tot vergoeding van de door een misdrijf veroorzaakte schade,
waarbij de omstandigheid dat het misdrijf tevens een tekortkoming aan een uit de
arbeidsovereenkomst ontstane verbintenis vormt, wat dat betreft niet ter zake doet.
D.DE OPZEGGINGSVERGOEDING TEN GUNSTE VAN EEN WERKNEMER, IN HET RAAM VAN EEN
LOOPBAANONDERBREKING TEWERKGESTELD ONDER HET STELSEL VAN VERMINDERDE
ARBEIDSPRESTATIES, DIENT TE WORDEN BEREKEND MET INACHTNEMING VAN HET LOON WAAROP
DIE WERKNEMER EFFECTIEF RECHT HEEFT OP HET TIJDSTIP VAN DE KENNISGEVING VAN DE
BEËINDIGING VAN DE ARBEIDSOVEREENKOMST: ARREST VAN 11 DECEMBER 2006 (S.04.0143.N)
Werknemers die ervoor opteren om hun arbeidsprestaties te verminderen in het raam
van een loopbaanonderbreking worden beschermd tegen ontslag. De werkgever die
de arbeidsovereenkomst eenzijdig opzegt zonder dringende of voldoende reden,
moet naast de opzeggingsvergoeding of na de opzeggingstermijn nog zes maanden
brutoloon betalen. In het arrest van 11 december 2006 verduidelijkt het Hof met
welk loon rekening moet worden gehouden voor de berekening van de
opzeggingsvergoeding en maakt het hierdoor een einde aan een belangrijke
controverse.
De Herstelwet houdende sociale bepalingen van 22 januari 1985 bepaalt duidelijk
dat de opzeggingstermijn moet worden berekend alsof de arbeidsprestaties niet zijn
verminderd. De rechtsonzekerheid had evenwel betrekking op de berekening van de
opzeggingsvergoeding: de herstelwet zegt niet welk loon geldt voor de berekening
van de vergoeding.
De feiten in de voorliggende zaak kunnen kort worden toegelicht. Een vrouw die
voltijds was tewerkgesteld, halveert haar arbeidsprestaties in overeenstemming met
haar werkgever in de zin van artikel 102, §1, van de herstelwet. Tijdens die
loopbaanonderbreking maakt de werkgever eenzijdig en zonder naleving van de
betekende opzeggingstermijn een einde aan de arbeidsovereenkomst. De ontslagen
werkneemster maakt aanspraak op een opzeggingsvergoeding die wordt berekend op
basis van het hypothetische loon dat zij zou hebben verdiend indien haar
arbeidsprestaties niet zouden zijn verminderd.
Het arbeidshof onderschrijft deze redenering niet en oordeelt dat voor de berekening
van de vergoeding rekening moet worden gehouden met het loon en de voordelen
waarop zij ingevolge haar arbeidsovereenkomst recht had op het ogenblik van het
onmiddellijk ontslag.
Het Hof van Cassatie volgt de zienswijze van de ex-werkneemster evenmin. Het Hof
wijst er vooreerst op dat er voor de vaststelling van de opzeggingstermijn bij
verminderde arbeidsprestaties een bijzondere wettelijke regeling voor handen is.
Artikel 103 van de herstelwet bepaalt dat de termijn zal worden berekend alsof de
werknemer zijn arbeidsprestaties niet heeft verminderd. Voor het vaststellen van het
basisloon ter berekening van de opzeggingsvergoeding bedoeld in artikel 39, §1, van
de Arbeidsovereenkomstenwet is evenwel in de herstelwet niet voorzien in een