2006 - Jaarverslag Hof van Cassatie (PDF, 1.61 MB) - Federale ...

228
toepasselijk op de reizigers en de personen aanwezig in de installaties van
de spoorweg “ van de NMBS blijkbaar gelijkstelt met een reglementaire
akte in de zin van de wet van 31 mei 1961 betreffende het gebruik der
talen in wetgevingszaken, het opmaken, bekendmaken en
inwerkingtreden van wetten en verordeningen (Cass. 19 mei 1987, A.C.
1986-87, nr. 552);
Dat standpunt van het Hof kan weliswaar verklaard worden door het feit
dat de NMBS nog geen autonoom overheidsbedrijf was, maar het is
daarentegen minder begrijpelijk dat het Hof, in een arrest van 20 april
1999, gezegd heeft dat voornoemd “Algemeen Reglement toepasselijk op
de reizigers en de personen aanwezig in de installaties van de spoorweg”,
dat bekendgemaakt werd in het Belgisch Staatsblad van 13 december
1994, nog een reglementair karakter vertoonde, zodat het bestreden arrest
dat het als een contract aanmerkt, vernietigd moest worden. In het tweede
onderdeel van zijn middel, dat als grondslag had gediend voor de
beslissing van het Hof, had eiser aangevoerd dat dit Reglement een
algemeen en normatief karakter had en uitging van een organisme dat,
krachtens artikel 156 van de wet van 21 maart 1991 betreffende de
hervorming van sommige economische overheidsbedrijven, normerende
bevoegdheid had verkregen en onder controle van de overheid stond. Wij
zijn echter van mening dat noch artikel 156, noch enige andere bepaling
van de wet van 21 maart 1991 de autonome overheidsbedrijven enige
verordenende bevoegdheid verleent (Cass. 20 april 1999, A.C. 1999, nr.
224);
- De beschikkingen van de beslissing nr. 1/65 van 18 mei 1965 van het
Directorium van de Kolennijverheid waarbij aan de
steenkoolondernemingen eenvormige regels van boekhouding en een
boekhoudkundig plan met bindende kracht worden opgelegd (Cass. 3
maart 1977, A.C. 1977, 720, met concl. adv.-gen. J. VELU, in Bull.,
1977, I, 702);
- Statuten 272 van intercommunales voor elektriciteitsvoorziening werden
eveneens als wet aangemerkt. Dat kan vreemd lijken. Intercommunales
zijn immers publiekrechtelijke rechtspersonen, maar in de regel hebben
ze geen bevoegdheden van verordenende aard. Een arrest van het Hof van
14 januari 2000 grondt zijn beslissing dienaangaande blijkbaar, enerzijds,
met verwijzing naar artikel 21 van de wet van 21 maart 1925 op de
elektriciteitsvoorziening, volgens hetwelk koninklijke besluiten o.a. de
algemene verordeningen bepalen inzake aanleggen en in bedrijf nemen
van elektrische lijnen en inzake veiligheidsmaatregelen, en anderzijds,
272 We moeten dus “de statuten in hun geheel” begrijpen. Die statuten, ook al gaan ze uit van
publiekrechtelijke rechtspersoon, willen echter niet, in hun geheel bekeken, algemene, abstracte, en voor
derden verbindende normen voortbrengen. Men zou nog kunnen aannemen dat het Hof een clausule van
die statuten als “wet” aanmerkt (ook al lijkt dat ons in dit geval betwistbaar), maar dat die kwalificatie de
tekst in zijn geheel aantast, lijkt ons moeilijker aanneembaar (zie, in die zin: J. KIRKPATRICK en D.
LEONARD, « Le contrôle de l’interprétation des conventions par la Cour de cassation et les cas dans
lesquels une convention doit être considérée comme une « loi » au sens de l’article 608 du Code
judiciaire », o.c., p. 416 ; D. DE ROY, « La nature juridique des contrats de gestion d’entreprises
publiques : à la recherche de l’introuvable ? », J.T. 2002, p. 395).