You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ<br />
χόμενη σύγκρουση και ζητούσαν να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στις «υλικές δυνάμεις»<br />
οι οποίες «[...] σήμερον αποτελούσι την βάσιν της επιτυχίας» 6 .<br />
Δεύτερον, ενώ υπήρχαν στο στράτευμα αρκετοί αξιωματικοί που, εστιάζοντας<br />
στην αποτελεσματικότητα του υλικού στη μάχη, επιθυμούσαν τα πιο άρτια και ποιοτικά<br />
ανώτερα, σε σχέση με τα ελληνικά, οπλικά συστήματα και πυρομαχικά του ε-<br />
ξωτερικού, στο ΓΕΣ φαίνεται πως επικρατεί διαφορετική αντίληψη, ότι «η ανάγκη<br />
[...] οργανώσεως Πολεμικής Βιομηχανίας είναι επιβεβλημένη [...]» και επιπλέον ότι<br />
«[...] είναι ανάγκη να οργανωθή βιομηχανία δυναμένη να εξασφαλίσει εν τω μέτρω<br />
του δυνατού την άμυναν της χώρας», ενώ «η αγορά εκάστοτε [πολεμικού υλικού] εκ<br />
του εξωτερικού δέον να αποκλεισθή ως η χειροτέρα λύσις» 7 . Στο ΓΕΣ φαίνεται πως<br />
γνωρίζουν ότι αφενός με την οικονομική κρίση του ’29, που είχε οδηγήσει στο σύστημα<br />
των κλειστών οικονομιών, και αφετέρου με τη συνακόλουθη εσωστρέφεια των<br />
εξοπλιστικών προγραμμάτων στην Ευρώπη τα τελευταία μεσοπολεμικά χρόνια, η<br />
καλύτερη λύση για τη χώρα είναι να αναπτύξει μια ανεξάρτητη κρατική πολεμική<br />
βιομηχανία, «άποψιν [την οποία] έχουσι παραδεχθεί ήδη και εφαρμόζουσι εκτός των<br />
Μεγάλων Κρατών και οι γείτονές μας Τούρκοι, Βούλγαροι και Σέρβοι» 8 .<br />
Το τρίτο σημείο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι δείχνει ότι το ΓΕΣ έχει ρεαλιστική<br />
επίγνωση των (οικονομικών κυρίως) δυσχερειών ανάπτυξης μιας κρατικής<br />
πολεμικής βιομηχανίας. Επίσης, δείχνει ότι η στρατιωτική ηγεσία της εποχής έχει<br />
την ωριμότητα να συμβάλει εποικοδομητικά στο διάλογο και τον προβληματισμό<br />
που επικρατεί στους οικονομικούς-βιομηχανικούς κύκλους σχετικά με την ανάπτυξη<br />
της πολεμικής βιομηχανίας προτείνοντας ρεαλιστικές λύσεις.<br />
Έτσι, οι στρατιωτικοί επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στη σιδηροβιομηχανία,<br />
την κατεξοχήν πολεμική βιομηχανία, παρόλο που γνωρίζουν τις ελλείψεις της<br />
χώρας σε πρώτες ύλες και την αδυναμία των υπαρχουσών ελληνικών βιομηχανιών<br />
για καθετοποίηση της παραγωγής και συνακόλουθη μείωση του κόστους του τελικού<br />
προϊόντος, προτείνουν την ενίσχυσή της από το κράτος ακόμη και υπό αυτές<br />
τις συνθήκες. Προτείνουν, δηλαδή, την ανάπτυξη της πολεμικής σιδηροβιομηχανίας<br />
όχι μέσα από την προσπάθεια καθετοποίησης της παραγωγής, εφόσον αυτή είναι<br />
δύσκολο να επιτευχθεί άμεσα, αλλά με τη συνέχιση και ανάπτυξη της προμήθειας<br />
των πρώτων υλών και ημιέτοιμων προϊόντων από το εξωτερικό. Πιστεύουν ότι «η<br />
μη ύπαρξις εν τη χώρα των πρώτων υλών δεν πρέπει να υπολογισθεί ως κώλυμα<br />
διά την ώθησιν της πολεμικής βιομηχανίας». Εξάλλου, όπως ισχυρίζονται, ενώ<br />
«ουδεμία χώρα της Ευρώπης είναι πλήρως αυτάρκης εις πρώτας ύλας, εν τούτοις<br />
άπασαι οργάνωσαν σοβαράς βιομηχανίας». Επίσης, τονίζουν ότι «αι πρώται ύλαι<br />
αντιπροσωπεύουν ελάχιστον ποσοστόν της αξίας του βιομηχανοποιημένου είδους 9 »<br />
και, τέλος, διατείνονται ότι, αν η Ελλάδα με τα δεδομένα αυτά προχωρήσει άμεσα<br />
6 ΓΑΚ, Κεντρική Υπηρεσία, Αρχείο Μεταξά, ό.π., σ. 1-2.<br />
7 ΓΑΚ, Κεντρική Υπηρεσία, Αρχείο Μεταξά, ό.π., σ. 1-2.<br />
8 ΓΑΚ, Κεντρική Υπηρεσία, Αρχείο Μεταξά, ό.π., σ. 15.<br />
9 Στο ίδιο υπόμνημα (ΓΑΚ, Κεντρική Υπηρεσία, Αρχείο Μεταξά, ό.π., σ. 7) τονίζεται ότι ενώ η πρώτη<br />
ύλη ενός όπλου έχει αξία περίπου 30 δραχμές, το ίδιο το όπλο, αν αγοραστεί από το εξωτερικό,<br />
στοιχίζει 3-4 χιλιάδες δραχμές.<br />
~ 157 ~
Change language