Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΙΕΡΑΡΧΙΕΣ<br />
συγκρούσεις στη Συνέλευση της Κέρκυρας προκάλεσαν ανακατατάξεις που επικροτήθηκαν<br />
από τη Βενετία. Τα αιτήματα της Συνέλευσης για τη δημιουργία συμβουλίου<br />
που θα έλεγχε τη λειτουργία και τη στελέχωσή της έγιναν δεκτά και υποστηρίχθηκαν<br />
με μια σειρά παραχωρήσεων όσον αφορά την πρόσβαση των μελών<br />
του Συμβουλίου στα δημόσια αξιώματα (με δικαίωμα μισθοδοσίας από την τοπική<br />
βενετική οικονομική υπηρεσία). Η τελική, και επίσημη, αποκρυστάλλωση των όρων<br />
και των κριτηρίων επάνδρωσης και λειτουργίας της Συνέλευσης έγινε το 1615 25 και<br />
του Συμβουλίου το 1622 26 . Από το περιεχόμενο των αιτημάτων των κερκυραϊκών<br />
πρεσβειών, όπως και των απαντήσεων, γίνεται κατανοητό ότι η Βενετία προσπάθησε<br />
επανειλημμένα να προστατέψει τη Συνέλευση και το Συμβούλιο από τις παράτυπες<br />
παρεμβάσεις των ρεκτόρων, όσον αφορά την εισαγωγή μελών. Αντίθετα,<br />
διατήρησε την ευχέρεια να απονέμει την ιδιότητα του μέλους της Συνέλευσης, ό-<br />
ντας η υπερκείμενη κρατική αρχή, πιστοποιώντας με έναν ακόμα τρόπο την ιεραρχική<br />
θέση της συνέλευσης στο βενετικό σύστημα διακυβέρνησης.<br />
Για τη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά ακολουθήθηκε το κερκυραϊκό πρότυπο, παρότι<br />
η ενσωμάτωση στο βενετικό κράτος δεν έγινε με τον ίδιο τρόπο, καθώς οι ι-<br />
σορροπίες εντός του συστήματος διακυβέρνησης, όσον αφορά τις τοπικές αυτονομίες<br />
και τη βενετική αυθεντία, είχαν αποκρυσταλλωθεί. Τα Κύθηρα και η Τήνος<br />
πέρασαν στον άμεσο έλεγχο της Βενετίας ύστερα από την έκπτωση των δυναστικών<br />
οίκων στους οποίους ανήκαν, και τη συγκατάθεση του τοπικού παράγοντα. Οι<br />
λατινογενείς οικογένειες αποτέλεσαν τον πρώτο πυρήνα των Συνελεύσεων, στις<br />
οποίες δόθηκαν προνόμια (capitolari) και αρμοδιότητες στη διοίκηση 27 .<br />
Στην Κρήτη οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές. Τα Συμβούλια των φεουδαρχών,<br />
και αργότερα των ευγενών και φεουδαρχών, προέκυψαν από τη συγκρότηση<br />
ενός προτύπου διακυβέρνησης ανάλογου της Βενετίας. Οι άποικοι, και μέλη του<br />
Συμβουλίου, ήταν «σάρκα από τη σάρκα και αίμα από το αίμα» των πατρικίων<br />
της Βενετίας, δηλαδή μέρος του ίδιου εξουσιαστικού μηχανισμού 28 . Η κατάσταση<br />
ανατράπηκε από την εξέγερση του Αγίου Τίτου, με αποτέλεσμα η Βενετία να προχωρήσει<br />
σε περιορισμό των εξουσιών των Συμβουλίων 29 . Η υποχώρηση της πολιτιτους<br />
(σύμφωνα με την τυπολογία του J. Glete, War and the State in Early Modern Europe.<br />
Spain, the Dutch Republic and Sweden as Fiscal-Military States, 1500-1600, Λονδίνο και Ν. Υόρκη<br />
2002, σ. 1-29).<br />
25 Ν. Καραπιδάκης, «Η κερκυραϊκή ευγένεια των αρχών του ιζ΄ αιώνα», Τα Ιστορικά 3<br />
(1985), σ. 96.<br />
26 N. Karapidakis, Civis fidelis: l’avènement et l’affirmation de la citoyenneté corfiote (XVIème-<br />
XVIIème siècles), Φρανκφούρτη 1992, σ. 131-135.<br />
27 Παπαδία-Λάλα, Ο θεσμός, σ. 204-219, 256-273.<br />
28 S. McKee, Uncommon Dominion. Venetian Crete and the Myth of Ethnic Purity, Φιλαδέλ-<br />
φεια 2000, σ. 100-102.<br />
29 M. F. Tiepolo, «Note sul riordino degli archivi del Duca e dei notai di Candia nell’Archivio<br />
di Sato di Venezia», Θησαυρίσματα 10 (1973), σ. 92· N. Karapidakis, Administration et<br />
Milieux Administratifs en Crète Vénitienne (XVIè siècle), Thèse pour l’obtention du diplôme de<br />
~ 267 ~
Change language