o_19heefouak9i9v4do11ac41pi7a.pdf

ΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΔΟΡΔΑΝΑΣ – ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ
που άρχισε να λειτουργεί το 1911. Η νέα εταιρεία, αντιπροσωπευτικό παράδειγμα
της συνεργασίας των εκπροσώπων και των τριών κοινοτήτων της Θεσσαλονίκης για
τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανικής παραγωγής, ήταν πολυπρόσωπη και οι μεγαλομέτοχοί
της ήταν κυρίως ντονμέδες (εκμουσουλμανισμένοι Εβραίοι) και Εβραίοι
της πολυεθνοτικής ακόμα οθωμανικής Θεσσαλονίκης 3 .
Ιδιωτική συλλογή φωτογραφιών
Στράτου Δορδανά – Θεοδόση Τσιρώνη.
Η εταιρεία αυτή έστησε ένα μοντέρνο για τα δεδομένα της εποχής συγκρότημα
καθετοποιημένης παραγωγής, στο οποίο απασχολούνταν πάνω από 100 εργάτες.
Ήταν η γνωστή Οθωμανική Εταιρεία Υφασμάτων και Φεσίων, στην οποία συμμετείχαν
με κεφάλαια 20.000 λιρών Τουρκίας οι Αχμέτ και Γιουσούφ Καπαντζή,
Σαμί Τελτζή, Οσμάν Ντερβίς, Μπ. Μπενσουσσάν, Γ. Γιαχέλ και Σαούλ Αμάρ. Ο ε-
ξοπλισμός της περιλάμβανε μία ατμομηχανή του οίκου Franco Tosi di Legnano, ι-
σχύος 100 HP, έναν λέβητα ατμού, έναν συμπυκνωτή, μία δεξαμενή νερού και
τρεις αντλίες. Για το πλύσιμο του μαλλιού υπήρχε μία μηχανή Leviathan του οίκου
Josephy’s Erben, που μπορούσε να πλύνει μέχρι 600 κιλά την ημέρα. Το εργοστάσιο
διέθετε 30 ιστούς ύφανσης, 6 πλεκτικές μηχανές φεσίων, απασχολούσε 100 εργάτες
και παρήγε ημερησίως 600 μέτρα μάλλινα υφάσματα και 600 φέσια. Τα
πλεκτά ή υφασμάτινα φέσια ήταν τα καπέλα των Οθωμανών υπηκόων και είχαν
3 Για τον κλάδο της υφαντουργίας και τις εριουργίας στη Θεσσαλονίκη τις τελευταίες
δεκαετίες της οθωμανικής περιόδου, βλ. Όλγα Τραγάνου-Δεληγιάννη, «Η Θεσσαλονίκη Βιομηχανική
Πόλη: 1870-1912», στο Αρχές της βιομηχανίας στη Θεσσαλονίκη (1870-1912),
έκδ. Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης, Θεσσαλονίκη 1987, σ. 7, 9.
~ 190 ~