You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ «ΜΕΤΑΞΑ»<br />
επένδυσης σημαντικών κεφαλαίων στη δημιουργία μιας παραγωγικής μονάδας.<br />
Στην πραγματικότητα αμφότεροι, και προπάντων ο Σπύρος 13 , διέθεταν κεφάλαια·<br />
αλλά τα είχαν επενδύσει νωρίτερα, όπως και πολλοί άλλοι μέτοικοι του Πειραιά,<br />
στην αγορά πειραιώτικης γης. Η επένδυση αυτή που, πριν ξεσπάσει η κρίση, είχε<br />
αποδειχθεί εξαιρετικά αποδοτική, κατέστη μάλλον αρκετά δεσμευτική 14 . Οι κάτοχοι<br />
οικοπέδων, η αξία των οποίων υποτιμήθηκε, όφειλαν να περιμένουν την ανατίμησή<br />
τους προκειμένου να βρουν αγοραστές ή να διαπραγματευτούν με τράπεζες<br />
την υποθήκευσή τους, ώστε να αποδεσμεύσουν κεφάλαια. Επιπλέον, αν είχαν υποστεί<br />
με κάποιο τρόπο τις συνέπειες των πρόσφατων οικονομικών ανακατατάξεων<br />
–και αυτοί ήταν οι περισσότεροι–, ακόμη και αν είχαν αποφύγει την πτώχευση,<br />
όπως ο Σπύρος Μεταξάς, διαπίστωναν πως και στις αρχές της δεκαετίας του 1890<br />
η ικανότητα δανειοδότησής τους παρέμενε δραστικά περιορισμένη.<br />
Για να ξεπεράσουν τη δυσκολία αυτή ο Σπύρος και ο Ηλίας Μεταξάς επέλεξαν<br />
να ιδρύσουν, το 1888, μια εμπορική εταιρεία ως διάδοχο σχήμα αυτής που διατηρούσε<br />
έως τότε μόνος του ο Σπύρος, ώστε συνεχίζοντας το γενικό και αποικιακό<br />
εμπόριο να εξασφαλίζουν προσωρινά κάποια κέρδη. Η απουσία κεφαλαίων εξηγεί<br />
επίσης γιατί, ενώ από το καλοκαίρι του 1888 οι συνέταιροι πλέον αδελφοί Μεταξά<br />
ήταν αποφασισμένοι να αναπτύξουν τη διαδικασία της εμφιάλωσης των ποτών τους<br />
με βάση τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, δεν ενδιαφέρονταν για την αγορά σύγχρονων<br />
μηχανημάτων παραγωγής ή για την πρόσληψη ειδικά καταρτισμένου υπαλλήλου<br />
που θα επόπτευε τα στάδια της παρασκευής του ποτού. Αντίθετα, στήριξαν τον<br />
προγραμματισμό της παραγωγής του χειμώνα 1888-1889 στις περιορισμένες δυνατότητες,<br />
σε ό,τι αφορά την ποσότητα αλλά και την ποιότητα των ποτών, του παλιού<br />
και φθηνού αποστακτήρα που είχαν χρησιμοποιήσει για τη δοκιμαστική παρασκευή<br />
κονιάκ στα μέσα της δεκαετίας. Επίσης, ακολούθησαν μια απλή, ερασιτεχνική συνταγή,<br />
παρόμοια με αυτές που κυκλοφορούσαν τότε σε διάφορα τευχίδια πρακτικών<br />
και ωφελίμων γνώσεων. Επομένως, το ποτό τους ανήκε στην κατηγορία του λεγόμενου<br />
τεχνητού κονιάκ που δεν απαιτούσε μεν χρόνο παλαίωσης αλλά ούτε διαφοροποιούσε<br />
την ποιότητά του από αυτή που μπορούσε να πετύχει κάποιος ερασιτέχνης,<br />
ο οποίος παρασκεύαζε μερικές φιάλες ποτού για τις ανάγκες της οικίας του.<br />
Η επένδυση σε τεχνολογικό εξοπλισμό αλλά και η παλαίωση του ποτού, που σήμαινε<br />
ότι η αγορά της πρώτης ύλης θα απέφερε κέρδος μετά από μερικά χρόνια (κατά<br />
την εκτίμηση κάποιων οινολόγων και χημικών της εποχής μετά από πέντε ή έξι χρόνια<br />
και κατά την άποψη άλλων μετά από μία δεκαετία 15 ) απαιτούσαν κεφάλαια· εν-<br />
13 Ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1880 ο Σπύρος Μεταξάς συγκαταλεγόταν στους<br />
μεγαλοοικοπεδούχους του Πειραιά με ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας που ξεπερνούσε<br />
τις 300.000 δρχ. Παράλληλα, ο ίδιος συνέχιζε το εμπόριό του και πολλές φορές τα<br />
«ανοίγματα» του καταστήματός του έφθαναν ακόμη και στις 200.000 δρχ.<br />
14 Για την πρακτική της αγοραπωλησίας κτημάτων στον Πειραιά βλ. αναλυτικά Γιαννιτσιώτης,<br />
ό.π, σ. 211-220.<br />
15 Βλ. τη σχετική συζήτηση στα ακόλουθα δύο άρθρα: Σ. Δ. Σταματιάδης, «Η κατασκευή<br />
του κονιάκ» και Α. Περαγάλλος,«Το φυσικόν κονιάκ», Δελτίον της Βιομηχανικής και Ε-<br />
μπορικής Ακαδημίας 5 (1900), τχ. 1, σ. 1-8 και τχ. σ. 35-36, αντίστοιχα.<br />
~ 175 ~
Change language