o_19heefouak9i9v4do11ac41pi7a.pdf

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΣΙΦΝΑΙΟΥ
Το ζήτημα των αγορών
Ο Φ. Ι. Σβορώνος εγκαταστάθηκε στο Αργοστόλι και οργάνωσε από εκεί το δίκτυο
των προμηθευτών του στην Κεφαλονιά, την Ιθάκη, τη Λευκάδα, τους Παξούς την
Κέρκυρα και επικουρικά στο Μπρίντιζι της Ιταλίας για τα λάδια τα οποία κατηύθυνε
στη Ρωσία προς δύο προορισμούς: την Οδησσό στη Μαύρη θάλασσα και το
Ταϊγάνιο στην Αζοφική. Μερικές χιλιάδες βαρέλια λάδι μεταφέρονταν ανά έτος με
τα τρία ιστιοφόρα του, «Άννα», «Ζέφυρο» και «Τρίτωνα» (έτ. κατασκευής 1885-
1891), 250 ώς 350 τόνων, σε δύο περίπου ταξίδια τον χρόνο και επέστρεφαν φορτωμένα
με 2.500 ώς 3.500 ψάθες σιτηρά τα οποία αναδιένειμαν στα Ιόνια νησιά.
Συγχρόνως η κεφαλονίτικη επιχείρηση επεκτάθηκε και σε άλλα είδη: σταφίδα
Καλαμάτας, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και Βασιλικής Λευκάδας, χαρούπια Κρήτης,
σύκα Καλαμών. Η οργάνωση του εμπορίου με τη Ρωσία από το 1879 ώς το 1911
έγινε διά μέσου ανταποκριτών: με τον Γ. Μ. Συρίγο (1879-1891), με τον Δ. Μέγγολα,
1891-1899, και με τους Αδελφούς Σιφναίου (1900-1913), τους οποίους χρησιμοποίησε
και ως ναυλομεσίτες. Οι ανταποκριτές έπαιρναν τη σχετική προμήθεια,
όμως οι συχνές πτωχεύσεις πελατών του Σβορώνου στη Ρωσία κατά τη διάρκεια
των δύο πρώτων διαχειρίσεων και οι αναμενόμενες από αυτές ζημιές τον εξανάγκασαν
να συμφωνήσει με τους Αδελφούς Σιφναίου να τους πληρώνει επιπλέον
2%, εγγυητικό επί της αξίας των εμπορευμάτων με αντάλλαγμα να τον καλύπτουν
σε περίπτωση χρεοκοπίας. 15 Για τον καθορισμό των ποσοτήτων που έστελνε κάθε
φορά, ο Φ. Ι. Σβορώνος υπολόγιζε την τιμή αγοράς, που στόχευε να είναι όσο γινόταν
χαμηλή –έπαυε να αγοράζει σε περίπτωση ύψωσης–, την παραγωγή στους άλλους
γεωγραφικούς τόπους στην Ελλάδα, την Κρήτη και τα μικρασιατικά παράλια,
και έδινε στους ανταποκριτές του ένα πλαφόν τιμής πώλησης, ανελαστικό προς τα
κάτω, επιδιώκοντας ανάλογα με τις τοπικές και χρονικές συνθήκες να εισπράξει
είτε μετρητοίς, είτε με μικρή προθεσμία. Η ποιότητα των λαδιών που καταναλώνονταν
στη Ρωσία, χρησίμευε κυρίως ως καύσιμη ύλη για τα καντήλια των εκκλησιών
ή για γράσο, ενώ για εδώδιμα έλαια, πλην των παξινών, η προτίμηση των ιταλικών
ήταν φανερή. Καθώς τα μεσογειακά προϊόντα μειώνονταν στις εισαγωγές που έ-
καναν τα λιμάνια της Αζοφικής, για λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω, στο
τελευταίο στάδιο της συνεργασίας του Σβορώνου με τους ανταποκριτές του στη
Ρωσία το λάδι πωλείτο με προθεσμία 3-4 μηνών και λιανικώς, και κατά συνέπεια
για να απορροφηθούν 600 βαρέλια χρειάζονταν 6 μήνες και πολλή ενασχόληση. 16
Οι λόγοι αυτοί οδήγησαν στη δραστική μείωση των εξαγωγών του Σβορώνου προς
τη Ρωσία κατά τα ¾. (Βλ. Πίνακα 1).
Black Sea», στο Jeffrey Williamson – Sevket Pamuk (επιμ.), The Mediterranean Response to
Globalization, Λονδίνο 2000, σ. 233-265.
15 Αρχείο Σβορώνου, Ποικίλα, «Αποτελέσματα της εν Ταϊγανίω εισαγωγής ή της εντεύθεν
εξαγωγής από το 1900 μέχρι του έτους 1913 συμπεριλαμβανομένων, υπό την διαχείρισιν
των κ. Αδελφών Σιφναίου».
16 Αρχείο Σβορώνου, 26/11-3-1910, επιστολή του Φ. Ι. Σβορώνου από την Κεφαλονιά
προς τον γιο του Κωνσταντίνο Φ. Σβορώνο στη Μασσαλία.
~ 398 ~