VAN DE STREEK - Variaties

Joon(n)ekindt. In dat geval gaat het hier oorspronkelijk om het
Middelnederlandse patroniem Jannekin (Jantje) of het metroniem
Janekin (kleine Jane, Johanna). 4
De overgang van Joon- naar Zoonwordt
door Debrabandere (1993) verklaard als een combinatie van
dialectinvloed en reïnterpretatie: een West-Vlaamse en Picardische
tongval heeft bewerkstelligd dat men de klank j in deze familienaam
als z ging uitspreken. Reïnterpretatie van joon tot zoon kan dat
proces bevorderd hebben. Het laatste element lijkt minder
aannemelijk als we rekening houden met het feit dat West-Vlaams
zoon als zeune klinkt. Dat impliceert namelijk dat de gelijkenis
tussen joon en West-Vlaams zoon eerder zwak is. Debrabandere
(1993) sluit echter niet uit dat de naam de omgekeerde weg gevolgd
heeft, met andere woorden dat Soonkin (d.i. zoontje) de
oorspronkelijk vorm zou zijn. Janquin e.d. zijn dan patronymische
reïnterpretaties. In beide gevallen zou het element -kindt het
resultaat zijn van reïnterpretatie van het diminutiefsuffix -kin tot
-kind. Het verspreidingsgebied van de familienaam en zijn varianten
omvat voornamelijk de Westhoek en Frans-Vlaanderen.
Ook de dragers van de naam Sloore (een vijftiental) bezitten een
typisch West-Vlaamse en weinig voorkomende naam, al zal geen
enkele West-Vlaming hen dat benijden. Sloore heeft in de West-
Vlaamse dialecten nog steeds zijn oorspronkelijke betekenis: slonzig
of haveloos persoon. Alleen vrouwen krijgen dit weinig aantrekkelijke
predicaat toebedeeld, waar De Bo (1892) de volgende
plastische omschrijving voor gaf: "subbedutte, deernisweerdige
vrouw die arm is, of ziekelijk, of sukkelachtig, of sulachtig of al te
blood...ook in eenen slechten zin: eerloos of vadsig vrouwpersoon,
buffe".
De typisch West-Vlaamse naam Schaepdrijver (schaapherder) en
zijn spellingvarianten Schaepdryver en Schapdrijver ten slotte wordt
door een negentigtal West-Vlamingen gedragen.
Tot zover deze willekeurige greep uit de indrukwekkend lange lijst
typisch West-Vlaamse familienamen. Want het moet gezegd: geen
enkele andere provincie in het Nederlandse taalgebied telt zoveel
'regiospecifieke' namen, d.z. namen die in de andere provincies niet
of nauwelijks voorkomen. Concreet zijn er in West-Vlaanderen 1039
familienamen die dit label verdienen, en dat is bijzonder veel, in
vergelijking met bv. Vlaams-Brabant (439) en Belgisch Limburg
330