Garraio- azpiegiturako politikak eta lurralde eredua - Euskara

92 III. Kapitulua: Espazio eta garapenari buruzko ikuskera tradizionalak
eta kosturik gabe eskuragarria izatearena, funtsezkoa da gizaki ekonomikoaren
jokabide maximizatzailearen planteamendurako. Eta hortik sortzen dira aipatu
arazoak, baldintza hori ez baita gertatzen errealitatean.
Agente arrazionalak, erabaki baino lehen, egon daitezkeen aukera guztiak
ezagutu beharko lituzke, bakoitzaren abantailak eta desabantailak zeintzuk diren eta
horien eragina neurtzeko bidea izan, aukera bakoitzaren balizko ondorioak aurreikusi
ahal izan beharko lituzke, etab. Informazio horretan guztian oinarriturik hartuko luke
erabakia; gure kasuan adibidez, kokapen optimoaren bila dabilen enpresariak
mozkinak maximizatuko lizkiokeen kokagunea identifikatuko luke.
topo:
Baina praktikan informazioaren inguruan hainbat arazorekin egiten dugu
1.- Ziurgabetasuna, hots: etorkizuneko gertakizunei buruzko informazio
garrantzitsua lortzerik ez dagoenean.
Mundu errealak ziurgabetasuna du bereizgarri eta ez arriskua. Thurow-k
(1991,189) ondo adierazten duenez “arriskuari kontrajarriz, ziurgabetasun purua
existitzen da ezinezkoa denean balizko emaitza desberdinei probabilitateak esleitzea
edota balizko emaitza desberdin guztiak ezagutzen ez direnean”.
Eredu neoklasikoan, haatik, arrisku terminoetan planteatuz saihestu nahi dute
ziurgabetasunaren auzia, azken hau ez bezala arriskua matematikoki erabil baitaiteke
eta erabakiak itxarondako balioetan oinarriturik hartu. Nahikoa garbi dago ez direla
biak bat eta, hortaz, arazoa ez dela horrela konpontzen.
2.- Gehiegizkotasuna: informazioa eskuragarria eta ulergarria izanda ere,
horrenbestekoa denean denbora eta bestelako baliabide asko dedikatu behar direla
berau eskuratzeko.
3.- Konplexutasuna: erabakia hartzeko beharrezko informazioa eskura izanda
ere arazoaren konplexutasunak agentearen gaitasun analitikoa eta konputazionala
gainditzen duenean.
4.- Informazio eta ezagutza prozesuen osagai subjektiboa eta soziala.