Garraio- azpiegiturako politikak eta lurralde eredua - Euskara

8 Sarrera
den neurrian identifikatu eta aztertzetik jo beharko luke lan honen jarraipenak;
horrela kanpo sare eta barne sare horien artean litezkeen osagarritasunak aztertzeko.
Metodologiaren inguruko atal honi bukaera ematen joateko, esan dezagun
azpiegitura politiken inguruan azaldu ditugun joera eta alderdi desberdinak guregan
ere gertatzen ari diren egiaztatzeko lanean, bi bitarteko mota nagusi erabili
ditugula:
Batetik, administrazio maila desberdinek argitaratutako zenbait plangintza
eta txosten, Europako Batasunak diseinatutakoetatik hasiz eta bai estatu
mailan bai Euskal Autonomia Erkidegoan, Nafarroan edota Foru-Aldundien
eskutik egindakoekin jarraituz; eta bestelako instituzioren batek diseinatutakoei
buruz ere aipamen eginez, ikerketa aberasteko baliagarriak baldin badira.
Hauen diagnostikoak zenbait puntu nagusiri buruzko informazioa eskaini
beharko digu, esate baterako: garapen politiken ardatzak zeintzuk diren, zein
proiekturi ematen zaion lehentasuna, finantziazioa nondik datorren, erakunde
publiko, pribatu edota mistoen betekizuna proiektu horien jarraipen eta
kudeaketan, etab.
Bestetik, hemerotekaren jarraipen estua, txostenetan jasotako ekimen
horiek nola gauzatzen eta garatzen diren ikusteko; sarritan hasiera bateko ideia
eta benetan egiten denaren artean alderik egoten delako, eta horrek informazio
gehigarria eman diezaguke politika horien azpitiko helburuez.
Zalantza barik, ikerlana osatuagoa geratuko litzateke abian jarritako
egitasmoek sorrarazitako ondorio eta emaitzei buruzko ebaluaketa kuantitatiboagoa
erantsiko bagenu. Ez dugu egin, oinarrian bi arrazoi direla medio: lehenengoa,
nazioarte mailan oraindik ere berri samarrak diren joerez ari garela, Euskal Herrian
orain denbora gutxi gauzatzen ari direnak eta beraz, hainbat alderditan bilakaera
prozesuan eta burutu gabeak; hortaz, goizegi iruditzen zitzaigun, politika hauen (eta
horien atzean antzeman daitekeen planteamendu orokorraren) emaitzak ongi neurtu
eta baloratu ahal izateko. Horrek ez du esan nahi egin behar ez denik, eta horren
harira dator bigarren arrazoia: egitekotan gaiak daukan zabaltasun osoan egin
beharko litzateke, alegia, errazago neurtu daitezkeen adierazle esanguratsuekin