Garraio- azpiegiturako politikak eta lurralde eredua - Euskara

IV. Kapitulua: Erregio eta hirien rola: Berrikuntza eta Malgutasuna 137
abantailak diren malgutasuna, arriskuaren minimizazioa edota espezializaziotik
eratorritakoak– maximizatzea ahalbidetzen du; aglomeraziorik gabe, aldiz, abantaila
horiek murriztuak edota, kasurik muturrekoenenan, ezabatuak izango lirateke
transakzioen intentsifikazioak sortzen dituen kostu edota zailtasunak direla medio 23 .
Baina eztabaidak aurrera egin ahala autore hauek beren eredua osagabetzat
hartu eta, 80ko hamarkadaren bukaeran, aglomerazioa bera dinamika industrialen
iturburu izan zitekeeneko aukera kontuan hartzen hasi ziren (Storper, 1995, 199).
Hots, aglomerazioak behin sortuak izan ondoren, komunitate industrialak osatzen
dituzte non garapen teknologikoa eta ezagutzaren dinamika endogenoak gertatzen
diren. Berrikuntza teknologikoaren inguruko kontu honek erabiltzaile-produzitzaile
harremanetara garamatza (hau da, informazio-transakzioak input-output sistema
batean) eta zenbait industrietan, berrikuntzarako, lokalizazioa eta komunikazio arau
aproposak garrantzitsuak direla adierazi nahi du. Honen haritik instituzioen eremura
hurbilduko gaituzte: nahiz eta teorian aglomerazioak kanpo ekonomia potentzialak
gauzatzen diren bidetzat har ditzakegun ezin da ziurtatu merkatuek berez ezta
kontratu mota desberdinek ere aglomerazio industrial bateko transakzio nexusak
arrakastaz koordinatu ditzaketenik. Transakzio horiek –lan merkatuetan, firmen
arteko harremanetan, berrikuntza eta ezagutzaren garapenean– hutsuneak izango
lituzkete instituzio aproposak egon ezean 24 ; (nola hala, puntu honetan
Espezializazio Malguko eskolaren ideia nagusi horrekin bat etorriz). Besteak beste,
honakoen beharra azpimarratzen dute: “institutional infrastructures and social
23 Scott-ek (1994, 107-108) adierazten du zenbait kasutan (bereziki eskala txikikoak eta eduki eta
solaskideei dagokienez aldakorrak diren interakzioak burutzen dituzten produzitzaileen kasuan,
transakzioetan eskala-ekonomiak lortzea eta transakzio prozesuak errutinizatzea zaila izaten denean)
“las economías externas latentes creadas por la división social del trabajo se actualizan solamente
mediante una estrategia de localización en la cual son transformadas y percibidas por los
productores bajo la forma de economías de aglomeración, e.d., mediante agrupamientos
geograficamente polarizados de la actividad productiva”. Eta, ildo horretatik, lanaren zatiketa
sozialaren eta aglomerazioaren arteko konexioan kokatzen du berak hiriaren jatorria kapitalismoan,
hots, produkzio sistemaren dinamikek, berez, kapital eta lan aglomerazioak eskala handian sortzeari
bide ematen dioten momentuan.
24 Scott eta Storper-en lanean (1992) planteamenduaren aurkezpen garatuagoa, eta kulturaren eta
instituzioen garrantziaz sakontzen duena aurki dezakegu. Tokiko lan merkatuan lan eskari eta
eskaintzei buruzko informazioa zabaltzeko edota formakuntza eta birziklapenerako sostengu
instituzionalaren beharraz edota etxebizitza eta garraio arloetan planifikazio eraginkorrarenaz
dihardute bertan. Halaber, aipamen txiki bat egiten zaie tokian txertatutako kulturei, zeintzuek bide
desberdinen bitartez (negozio edo enpresa arauak, langileen ohiturak, hizkuntza espezializatuak ere)
erregio-ekonomia itxuratzen duten.