Garraio- azpiegiturako politikak eta lurralde eredua - Euskara

306 VII. Kapitulua: Euskal Herriko garraio-azpiegiturako politika
(MOPTMA, 1994) aurkitzen genuen planteamendu berbera aurkezten digute, eta
nahiz eta diskurtsoan zehar aurrekontuaren egokitzapen koiunturalen bidezko
politika kontraziklikoei dagokienez hain erasokor ez agertu, azkenean kapital
publikoak produktibitatean duen eraginean oinarritzen diren eskaintza-politikak eta
politika egonkortzaileen arteko bateratasuna aipatzen dute, nolabait gastu
publikoaren kontusailen artean inbertsiotara zuzenduak dituen abantailak goraipatu
nahian. Hain zuzen ere, honela laburbiltzen dute euskal sektore publikoak burutu
beharko lukeen politika, EEEP 94-97-ak emandako norabideari eutsiz: “propiciar
una política de adecuación coyuntural con acento en la inversión pública dentro de
los compromisos de consolidación fiscal” (EJ eta FA, 1996, 4), azken hitzek Moneta
Batasuneko partaide izateko, defizitari buruz bete beharreko baldintzak datutzat
hartzearen ondorio izanik 12.
Inbertsio publiko eta garapen ekonomikoaz diharduen literaturaren
berrikusketan (EJ eta FA, 1996, 6-9) Biehl-en 13 lanak aipatzen ditu lehenik eta
behin, hauen aitzindari izaera aintzatetsiz. Baina, halere, gaiaren inguruko iritziaren
sorreran eta literaturaren garapenean Aschauer-en (1989) 14 ekarpenei ematen diete
garrantzi handiagoa; laburki azalduz hauexek dira bere ondorioak: kapital publikoak
produkzio funtzioan parte hartzen du kapital pribatuak eta lanak egiten duten modu
berean, kapital publikoa eta outputaren artean erlazio sendo eta positiboa dago; eta
are gehiago, kapital publikoaren jokabideak azaltzen du neurri handi batean Estatu
Batuetan 70 eta 80ko hamarkadetan izandako produktibitate jaitsiera. Euskadi
XXIeko atal hau Aschauer-en aipu batekin bukatzen dute, eskuhartze publikoaz
egungo planteamendu neoliberal nagusia oso ederki adierazten duena: “los países
12 Sektore publikoaren eginkizunaz, defizit publikoaren izaeraz eta bere inplikazioetaz etab.
hausnarketa egin eta nolabait egun nagusi diren planteamendu neoliberal askoren aurka jarrera kritiko
samarrak mahaigaineratzen diren arren, azkenean Maastricht-eko irizpideak definitutako esparrua
onartzearen alde agertzen da, merkatuek baldintza hori kontuan hartuko ez lukeen edozein politika
bideraezin egingo luketelakoan.
13 Autore honen ekarpenen inguruan jardun dugu V. Kapituluko 1.2.1. atalean. Sakontzeko, ikusi
adibidez Biehl (1986) edota Biehl (1988).
14 Esan dezagun, bide batez, autore honen aipamena (eta Biehl-ena ere) azpiegitura eta hazkunde
ekonomikoaren arteko erlazioa aztertu nahi duten hainbat ikerlanetan ere aurkitzen dugula, eta
bereziki orokorrean sakoneko planteamendua kuestionatu gabe erlazio hori neurtzeko adierazleen
inguruan jarduten duten artikuluetan [adibidez: Argimón, González-Páramo, Martín eta Roldán
(1993), Cutanda eta Paricio (1994), De Rus, Román eta Trujillo (1995)].