ÎšÎ±Ï„ÎµÏ Î¸ÏÎ½ÏƒÎµÎ¹Ï‚ Î ÏÎ¿Î¿Î´ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î”Î¹Î±ÎºÏ Î²Î­ÏÎ½Î·ÏƒÎ·Ï‚ - Science Stage

kef01:kef01 06/03/2009 13:58 Page 135
Ο «ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ» ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ 135
πολιτικής των ισχυρών οικονομιών του πλανήτη και βασίστηκαν στην καλή θέληση
συνεργασίας των κυβερνήσεων που συμμετείχαν σε αυτές.
Μετά και την τελευταία χρηματοπιστωτική κρίση, αποτελεί ultimum refugium
η δημιουργία μιας εποπτικής αρχής με παγκόσμια εμβέλεια, που θα προσφέρει
ενεργή αρωγή στη ροή πληροφοριών μεταξύ των εθνικών αρχών και θα προσφέρει
«εργαλεία» συντονισμένης δράσης σε περιόδους διεθνών κρίσεων. Ήδη από
το 1998, οι Eatwell και Taylor υπερθεμάτιζαν της προοπτικής δημιουργίας ενός
παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού επόπτη (World Financial Regulator). 47 Ο παγκόσμιος
επόπτης θα μπορούσε να αναλάβει κάποιες ή όλες τις αρμοδιότητες
που είναι κατακερματισμένες μεταξύ εθνικών εποπτικών, διεθνών οργανισμών
και άλλων φορέων παραγωγής διεθνών κανόνων και προτύπων. Για παράδειγμα,
η παροχή άδειας λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών εταιριών αποτελεί
αυτή τη στιγμή αρμοδιότητα των εθνικών αρχών, ενώ η πρόσβασή τους σε αλλοδαπές
αγορές εξαρτάται από τις τυχόν συμφωνίες αμοιβαίας αναγνώρισης με
ξένα κράτη. 48 H παροχή και ανταλλαγή πληροφοριών πραγματοποιείται από τις
εθνικές αρχές με την αρωγή διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, όπως είναι
η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) και η Διεθνής Επιτροπή Λογιστικών
Προτύπων (International Accounting Standards Committee – IASC). Η εποπτεία,
τέλος, και η εφαρμογή των κανόνων αποτελεί αρμοδιότητα των εθνικών
αρχών, και συμπληρωματικά της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, μέσω του
προγράμματος FSAP, ενώ η γενική πολιτική ασκείται από τις επιτροπές της Τράπεζας
Διεθνών Διακανονισμών (Επιτροπή Βασιλείας κ.λπ.), τον Διεθνή Οργανισμό
Επιτροπών Κεφαλαιαγοράς (Interna tio nal Organization of Securities
Commissions – IOSCO), τη Διεθνή Ένωση Ασφαλιστικών Εποπτικών Αρχών
(International Association of Insurance Supervisors – IAIS), το Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής
Σταθερότητας, το ΔΝΤ και τις εθνικές αρχές.
Ως βάση ή μοντέλο μίας διεθνούς χρηματοπιστωτικής εποπτικής αρχής θα
μπορούσε να χρησιμεύσει το ΔΝΤ ή το Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας,
αν και το ΔΝΤ έχει το πλεονέκτημα της πολυμερούς συμμετοχής (185
κράτη μέλη) και της μεγαλύτερης εμπειρίας στην οικονομική διπλωματία. Το
άρθρο IV του καταστατικού του ΔΝΤ, για παράδειγμα, δίνει τη δυνατότητα στο
Ταμείο να «εποπτεύει το διεθνές νομισματικό σύστημα έτσι ώστε να διασφαλί-
47 J. Eatwell & L. Taylor, International capital markets and the future of economic
policy, Center for Economic Policy Analysis, New York, 1998. Βλέπε επίσης στο J.
Eatwell & L. Taylor, Global Finance at Risk: the case for International Regulation, Policy
Press, New York, 2000.
48 Για την έννοια και τη λειτουργία της αμοιβαίας αναγνώρισης (mutual recognition)
των χρηματοπιστωτικών κανόνων από αλλοδαπές δικαιοδοσίες, βλ. Y. Avgerinos (επ.)
ό.π., σελ. 36.