ÎšÎ±Ï„ÎµÏ Î¸ÏÎ½ÏƒÎµÎ¹Ï‚ Î ÏÎ¿Î¿Î´ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î”Î¹Î±ÎºÏ Î²Î­ÏÎ½Î·ÏƒÎ·Ï‚ - Science Stage

kef02:kef02 06/03/2009 13:58 Page 195
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ 195
στικών επιχειρήσεων και λόγω της μη καλής οργάνωσης της τουριστικής δραστηριότητας
(μικρός αριθμός ανοργάνωτων ταξιδιωτών, απουσία προσόντων
των εργαζόμενων, απουσία μεθόδων διοίκησης και προώθησης του προόντος).
Στην δεύτερη χρονική περίοδο, διαπιστώνεται ότι ενώ στα αρχικά προγράμματα
(1967–1970), επικρατούσε η ίδια αναπτυξιακή φιλοσοφία με αυτή της
πρώτης χρονικής περιόδου, όμως η λογική τους στηριζόταν στην προώθηση του
μαζικού οργανωμένου τουρισμού και την αξιοποίηση των φυσικών και πολιτιστικών
πόρων της χώρας με συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής που είχαν σαφείς
στόχους και επιδιώξεις. Στα μετέπειτα προγράμματα, η τουριστική πολιτική
που εφαρμόστηκε είχε καθοριστικό ρόλο στην έκταση και τον τρόπο ανάπτυξης
της τουριστικής βιομηχανίας. Μέχρι το 1973, η τουριστική πολιτική απέβλεπε
στην ταχεία τουριστική ανάπτυξη με στόχο τη μεγιστοποίηση των συναλλαγματικών
εσόδων προς κάλυψη του εμπορικού ελλείμματος του ισοζυγίου
τρεχουσών συναλλαγών. Γι’ αυτό και υπήρχε ευνοκότερη χρηματοδοτική πολιτική,
χωρίς τραπεζικά κριτήρια, που επηρέασε την χωρική κατανομή των ξενοδοχειακών
καταλυμάτων και την ανάπτυξη νέων τουριστικών προορισμών (π.χ.
Χαλκιδική), όπου στον ξενοδοχειακό κλάδο εισήλθαν άτομα άσχετα με την
τουριστική δραστηριότητα. 11
Μέχρι το 1980, επιχειρήθηκε ορθολογική ανάπτυξη της τουριστικής δραστηριότητας
μέσα από τους αναπτυξιακούς νόμους (Ν. 1313/72 και 1378/73) σε
συνδυασμό με την επίτευξη στόχων περιφερειακής πολιτικής (Ν. 289/76) και
την ενίσχυση των προβληματικών περιοχών (Ν. 849/780). Στα αναπτυξιακά
προγράμματα της 10ετίας του 1980 υπάρχει η θέσπιση ενός συστήματος κινήτρων
(Ν. 1116/81, Ν. 1262/82) που απέβλεπε στην αποκέντρωση και τη δημιουργία
νέων μικρών ξενοδοχειακών μονάδων. Όμως, το επενδυτικό ενδιαφέρον
επικεντρώθηκε και πάλι σε λιγοστές τουριστικά αναπτυγμένες περιοχές με
αποτέλεσμα την υπερπροσφορά κλινών. Στις υπόλοιπες περιοχές δεν υπήρχε η
κατάλληλη κοινωνικοοικονομική υποδομή και ανωδομή, λόγω της ανεπάρκειας
διάθεσης των χρηματικών πόρων από το Πρόγραμμα Δημοσίων επενδύσεων
(Π.Δ.Ε.). Έτσι, το ενδιαφέρον της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στράφηκε
προς την «παραξενοδοχεία». Η πολιτική των κίνητρων στις επενδύσεις συνεχίζεται
με την ίδια ένταση μέχρι το 1990. Ο ρυθμός αύξησης του αριθμού των κλινών
παραμένει ο ίδιος και η συγκέντρωση πολύ περιορισμένη παρόλη τη δια-
11 Α. Μυλωνάς, «Ο Τουρισμός ως κινητήρια δύναμη της χώρας», πρακτικά συνεδρίου
του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα: «Το Παρόν και το μέλλον της
Ελληνικής Οικονομίας», Τόμος Α, έκδοση Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα,
1997, σελ. 12.