ÎšÎ±Ï„ÎµÏ Î¸ÏÎ½ÏƒÎµÎ¹Ï‚ Î ÏÎ¿Î¿Î´ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î”Î¹Î±ÎºÏ Î²Î­ÏÎ½Î·ÏƒÎ·Ï‚ - Science Stage

kef02:kef02 06/03/2009 13:58 Page 196
196 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΓΟΣ
φοροποίηση των ποσοστών των επενδύσεων και των κατασκευαστικών προγραμμάτων
προς όφελος των λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών. Παράλληλα, η
αυξημένη ζήτηση καταλυμάτων σε συνδυασμό με την ολοένα και αυξανόμενη
τάση για κερδοσκοπία, συνέτειναν στην ραγδαία άνοδο των αυθαίρετων κατοικιών.
Στην τρίτη χρονική περίοδο, οι στόχοι της τουριστικής πολιτικής που εκφράζονται
μπορούν να συνοψιστούν στον εμπλουτισμό και τη διαφοροποίηση του
τουριστικού προόντος, την ανάπτυξη νέων μορφών τουρισμού, τη βελτίωση της
ποιότητας του προσφερομένου προόντος, το άνοιγμα προς νέες αγορές και την
προώθηση της αειφόρου τουριστικής ανάπτυξης.
Τα αναπτυξιακά προγράμματα της 10ετίας του 1990 [κυρίως τα Α΄ και Β΄
Κοινοτικά Πλαίσια Στήρισκης (ΚΠΣ)], αντιμετώπισαν τον τουρισμό επιφανειακά,
με αποτέλεσμα την έλλειψη ελκυστικών κινήτρων, αλλά και την ύπαρξη
μιας σειράς αντικινήτρων για τη προσέλκυση επενδυτών. Επίσης, η εσφαλμένη
κατανομή των χρηματικών πόρων από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα
(ΜΟΠ) και το Α΄ ΚΠΣ, είχε ως αποτέλεσμα τη μεγέθυνση της παραοικονομίας
και τη συσσώρευση προβλημάτων που περιόρισαν την τουριστική
ανάπτυξη της χώρας. Ο αναπτυξιακός νόμος (1892/90), αν και βελτιώθηκε σημαντικά
ως προς τα κίνητρα του προηγούμενου, δεν μπόρεσε από μόνος του να
επηρεάσει την τουριστική ανάπτυξη, χωρίς το συνδυασμό μιας γενικότερης πολιτικής.
Ο αναπτυξιακός νόμος 2234/94 που τροποποίησε και συμπλήρωσε άρθρα
του 1892/90, υιοθέτησε μια πιο ρεαλιστική πολιτική κινήτρων για ελεγχόμενη
και επιθυμητή ανάπτυξη.
Στα αναπτυξιακά προγράμματα της 10ετίας του 2000 (Γ΄ ΚΠΣ 2000-2006),
εξαιτίας της ευρωπακής ολοκλήρωσης, η τουριστική πολιτική της χώρας διαμορφώνεται
σε νέα βάση, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι νέες προκλήσεις
της παγκοσμιοποίησης, να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και
να βελτιωθεί η υποδομή της για την προσέλκυση τουριστών με υψηλότερο εισόδημα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πολιτεία μέσω της εταιρείας «Ελληνικά
Τουριστικά Ακίνητα» (ΕΤΑ) αποδεσμεύεται από το ρόλο του παραγωγού,
πουλώντας ή παραχωρώντας με συμβόλαια μεγάλης διάρκειας τις εγκαταστάσεις
που είχε κατασκευάσει κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της ανάπτυξης
του τουρισμού. Χαρακτηριστικό αυτής της λογικής είναι και η προώθηση,
μέσω του Ειδικού Χωροταξικού Σχεδίου για τον τουρισμό, της νέας λειτουργικής
μορφής της «τουριστικής κατοικίας» που ωστόσο εκτιμάται ότι θα
ευνοήσει σε πρώτη φάση ελάχιστους τουριστικούς επιχειρηματίες, που εν προκειμένω
θα λειτουργήσουν απλά ως «οικοπεδούχοι», καθώς και ορισμένες μεγάλες
κατασκευαστικές εταιρείες (developers) και τράπεζες ελληνικών και ξένων
συμφερόντων που διαθέτουν θυγατρικές εταιρείες αγοροπωλησιών ακινή-