ÎšÎ±Ï„ÎµÏ Î¸ÏÎ½ÏƒÎµÎ¹Ï‚ Î ÏÎ¿Î¿Î´ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î”Î¹Î±ÎºÏ Î²Î­ÏÎ½Î·ÏƒÎ·Ï‚ - Science Stage

kef04:kef04 06/03/2009 13:59 Page 392
392 ΔΗΜHΤΡΙΟΣ ΝΕΖΕΡIΤΗΣ
ανατολικοευρωπακά κράτη (δεν συζητώ γιά την Κύπρο και την Μάλτα), η Ελλάδα
μοίραζε αφειδώς υποσχέσεις υποστηρίξεως χωρίς, όπως προκύπτει, να
έχει προσπαθήσει να εξασφαλίσει κάτι έναντι. Συγκεκριμένα, χωρίς να υπάρχει
βέβαια ένα ρητό do ut des, δεν φαίνεται να επιδιώξαμε –και πάντως δεν πετύχαμε–
να εξασφαλίσουμε κάποια, αν όχι υποστήριξη, πάντως κατανόηση σε
θέματα ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος μας.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο θέμα της ΠΓΔΜ και τις συνέπειες του συναφούς
ενδιαφέροντος της Ουάσιγκτων να ενταχθή η χώρα αυτή στο ΝΑΤΟ.
Από ό,τι δημοσιεύθηκε, προέκυψε ότι οι κεντρο-ανατολικο-ευρωπακές χώρες
στο σύνολό τους υπήρξαν όλως επικριτικές των ελληνικών θέσεων, όταν η Ελλάς
στην Σύνοδο του Βουκουρεστίου απέτρεψε την ένταξη αυτή, εν αναμονή
της επιλύσεως του θέματος του ονόματος. Η Ελλάδα είχε ενθουσιωδώς υποστηρίξει
την ένταξη των χωρών αυτών τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ. Αναρωτιέμαι
αν έγιναν όσα έπρεπε και μπορούσαν να έχουν γίνει κατά την προενταξιακή
πέριοδο, όταν οι ηγεσίες των χωρών αυτών επεσκέπτοντο την Ελλάδα,
επισπεύδουσες προς υποστήριξη του αιτήματος εντάξεώς τους, ώστε να τους
καταστεί σαφές ότι η Ελλάδα ευχαρίστως θα υποστηρίξει το αίτημά τους αυτό,
αλλά θα πρέπει και οι ίδιοι να έχουν υπ’ όψιν τους ωρισμένες ελληνικές ευαισθησίες.
Τοποθέτηση που δεν θα ετίθετο βεβαίως εκβιαστικά, διότι, ανεξαρτήτως
οτιδήποτε άλλου, μιά τέτοια τακτική θα ήταν αυτοκαταστροφική. Αλλά γιά
να καταστεί σαφές ότι η ΕΕ είναι όντως μία «Ένωσις», όπου τα κράτη-μέλη
καλούνται να αλληλοστηρίζονται σε θέματα μείζονος ενδιαφέροντος. Αυτό δεν
θα εξασφάλιζε βέβαια υποστήριξη των ελληνικών θέσεων, αλλά θά μπορούσε
να εξαργυρωθή τουλάχιστον με μία αιδήμονα σιγήν. Παρενθετικά: Κατά την
κρίση των Ιμίων, το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών διεμαρτύρετο είς τον
εγνωσμένως φιλότουρκο Ιταλό Πρέσβυ στην ΄Αγκυρα γιά την υποστήριξη της
ΕΕ προς τις ελληνικές θέσεις. Για να δεχθή την απάντηση ότι η υποστήριξη
αυτή ήταν φυσιολογική, μιά και η ΕΕ αποτελούσε μία οικογένεια, τα μέλη της
οποίας αλληλοποστηρίζονται.
Αυτά σε γενικές γραμμές είναι τα προβλήματα και οι δυνατότητες της Ελλάδος.
Στην πράξη, από τα τρία μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ένα
είναι αυτό το οποίο έχει αμεσότητα, το της ΠΓΔΜ. Το Κυπριακό είναι ένα
θέμα όπου η Κυπριακή Κυβέρνηση έχει –και πρέπει να έχει– τον πρωτεύοντα
ρόλο. Οι ιστορικές ευθύνες της Ελλάδος είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν βεβαίως
μιά πολιτική αποστάσεων ή αδιαφορίας. Αλλά δεν επιτρέπουν, επίσης,
μία δημοσία παρεμβατική πολιτική, από την στιγμή που η Κυπριακή Κυβέρνηση
έχει τον πρωτεύοντα λόγο. Η τακτική που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάς
δεν είναι εύκολη: Από την μία μεριά να υποστηρίζει διεθνώς σε διμερείς
επαφές την υπόθεση της Κύπρου, αλλά από την άλλη να γίνεται αυτό με τρόπο
που να μήν υπονομεύεται η διεθνής υπόστασις της Κυπριακής Δημοκρατίας.