ÎšÎ±Ï„ÎµÏ Î¸ÏÎ½ÏƒÎµÎ¹Ï‚ Î ÏÎ¿Î¿Î´ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î”Î¹Î±ÎºÏ Î²Î­ÏÎ½Î·ÏƒÎ·Ï‚ - Science Stage

kef03:kef03 06/03/2009 13:59 Page 349
«ΠΡΟΘΥΜΗ ΕΚΧΩΡΗΣΗ» ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΒΕΒΑΙΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ; 349
σκολη μεν απολύτως αναγκαία ωστόσο.
Η επαναθεμελίωση του αξιακού πλέγματος της Λισαβόνας σε συνδυασμό
με την οριστική αναδιάταξη των όρων της μάθησης, παραγωγής και οργάνωσης
της εργασίας, οδήγησαν την ΕΕ να αναζητήσει νέους τρόπους διατήρησης της
επιρροής και διασφάλισης της προόδου σε ένα εκτεταμένο «reskilling», όπως
ήδη επισημάνθηκε. H ένταση της κινητικότητας του κεφαλαίου και η προούσα
διεθνοποίηση του κράτους εξηγούν άλλωστε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική σύγκλισης
στην Ευρώπη και τελικά την «επακόλουθη επανέναρξη της ευρωπακής
ολοκλήρωσης» 9 και τις εξελίξεις από το 2000 και εντεύθεν. Δε θα ήταν μάλιστα
υπερβολή να επισημάνει κανείς ότι η πολυεπίπεδη ανάπτυξη της κατάρτισης
(VET), η έμφαση στις βασικές ικανότητες και η συσχέτιση δεξιοτήτων
που προκύπτουν από κάθε είδος μάθησης με την ανάπτυξη της απασχολησιμότητας
αποτελούν την ύψιστη πολιτική προτεραιότητα στην ΕΕ σήμερα 10 . Μέσα
σε αυτό το πλαίσιο, προωθείται ειδικά από τη γερμανική Προεδρία και εντεύθεν
(2007-) το «Evidence Based Policy Making», το οποίο αναγγέλλεται ως καταστατική
προπόθεση της επίτευξης όλων των μεγάλων στόχων της ΕΕ. Η αλλαγή
υποδείγματος παραγωγής πολιτικής και οι μετασχηματισμοί του περιεχομένου
της (με δεδομένη την υπερθνικοποίηση της), στην κατεύθυνση της κεντρόφυγης
εντατικότητας της επιδιωκόμενης ευελιξίας, εκβάλλουν στο λειτουργικό
πλέγμα των δημόσιων πολιτικών για το ανθρώπινο δυναμικό. 11
9 O. Holman & K. Van der Pijl, «The capitalist crisis in the EU» σε G. Kourvetaris &
A. Moschonas (επιμ.), The impact of European Integration: Political, sociological and
economic changes, Praeger, Westport, 1996, σ. 58.
10 Καθώς «το εγχείρημα διαμόρφωσης μιας ενιαίας και ομογενοποιημένης αγοράς
εργασίας εντός της ΕΕ δείχνει να δυσχεραίνεται καθοριστικά από τις εθνικές θεσμικές-
κανονιστικές οικονομικές και πολιτικές ασυμμετρίες, τις περιφερειακές και κοινωνικο-
οικονομικές ανισότητες, η εκπαιδευτική πολιτική καλείται να λειάνει τις εν
λόγω ασυμμετρίες και να συμβάλλει έμπρακτα στην ενδυνάμωση της απασχολησιμότητας»,
δρώντας σύμφωνα με την Ευρωπακή Επιτροπή και ως «εργαλείο ενίσχυσης της».
Ν. Παπαδάκης, «Αυτό ήταν λοιπόν….; Ευρωπακή εκπαιδευτική πολιτική, κατάρτιση
και Στρατηγική της Λισαβόνας. Πέρα από την αρχή της επικουρικότητας» σε Μ. Τσινισιζέλης
& Ν. Μαραβέγιας (επιμ.), Νέα Ε.Ε. Οργάνωση και Πολιτικές, Θεμέλιο, Αθήνα,
2007, σ. 761 και European Commission, Education and Training in Europe: diverse
systems, shared goals for 2010, Office for Official Publications of the European
Communities, Luxembourg, 2002b σ. 9.
11 Bλέπε N. Παπαδάκης, «Η πολιτική της ΕΕ για την εκπαίδευση και κατάρτιση
στον αστερισμό μιας επίμονης ανταγωνιστικότητας», Economist (ελληνική έκδοση), T.
53, 28 Ιουλίου 2008β.