ÎšÎ±Ï„ÎµÏ Î¸ÏÎ½ÏƒÎµÎ¹Ï‚ Î ÏÎ¿Î¿Î´ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î”Î¹Î±ÎºÏ Î²Î­ÏÎ½Î·ÏƒÎ·Ï‚ - Science Stage

ρουν συχνά δυσμενέστερο κόστος στα μέρη (σκιά ιεραρχίας). 5 Η ουδετερότητα
των θεσμών και διαδικασιών λήψης απόφασης από πολιτικές λογικές και η
απεξάρτησή της από τον εκλογικό κύκλο αποτελεί εξίσου ισχυρό προτρεπτικό
κίνητρο και βασική εγγύηση σταθερότητας και συνέχειας στη λήψη ζωτικών
ρυθμιστικών αποφάσεων. 6 Παράλληλα, η εισαγωγή μη πλειοψηφικών διαδικασιών
λήψης των αποφάσεων προτάσσεται ως στρατηγική αποφυγής του παραπάνω
κινδύνου μέσα από διαδικασίες που προωθούν, όχι τη διαπραγμάτευση,
αλλά την πειθώ στη βάση τεκμηριωμένων επιχειρημάτων που οδηγούν στη αναπροσαρμογή
των αρχικών προτιμήσεων των συμμετεχόντων. Η εισαγωγή μη
πλειοψηφικών κανόνων λήψης αποφάσεων οδηγεί στη σταδιακή διαμόρφωση
μιας συνεργατικής αντίληψης που ευνοεί τον επιμερισμό του κόστους υλοποίησης
των πολιτικών και τη δημιουργία προσδοκιών για μελλοντικά κέρδη μεταξύ
των εμπλεκόμενων φορέων. 7
Η συστηματική λοιπόν ένταξη των μη κρατικών φορέων στην πολιτική διαδικασία
προβάλλεται ως αποτέλεσμα δύο βασικών θεσμικών χαρακτηριστικών
του κράτους που εν πολλοίς χαρακτηρίζουν και το βαθμό ισχύος του. Πρώτον,
από την ικανότητα ανάληψης αυτόνομης δράσης από το κράτος μέσω της προσφυγής
σε ιεραρχικά μέσα εξαναγκασμού. Δεύτερον, από την ικανότητα διείσδυσης
του κράτους στην κοινωνία και άντλησης πόρων μέσω της θεσμοποίησης
μη ιεραρχικών συμμετοχικών θεσμών. Το κράτος λοιπόν από primus solus στη
διαδικασία διαμόρφωσης των πολιτικών μεταβάλλεται σε primus inter pares
απεμπολώντας, τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο, τη δυνατότητα μονομερούς
προσφυγής σε μέσα εξαναγκασμού, ώστε να δημιουργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης
και συνεργατικό κλίμα στις σχέσεις του με τους φορείς που διαθέτουν τους
κρίσιμους πόρους εκείνους πόρους για την αποτελεσματική αντιμετώπιση δημόσιων
προβλημάτων. Το συγκεκριμένο μίγμα προτρεπτικών και αποτρεπτικών
κινήτρων διαφέρουν ανάλογα με το πρόβλημα, αλλά και είδος των πόρων
που απαιτούνται για την αποτελεσματική επίλυση του. Το ίδιο και η μορφολογία
των θεσμών που προκύπτουν.
Η ενδυνάμωση της δημοκρατικής νομιμοποίησης των εισροών και των
εκροών της διαδικασίας λήψης αποφάσεων ευνοείται μέσω της εισαγωγής θεkef03:kef03
06/03/2009 13:59 Page 285
ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΙΣΧΥΡΟ ΚΡΑΤΟΣ 285
5 A. Heritier, D. Lehmkuhl, «The Shadow of Hierarchy and New Modes of
Governance: Sectoral Governance and Democratic Government», Journal of Public
Policy, Special Issue, Vol. 28, σελ. 1-17.
6 Μεταξύ άλλων βλέπε στο D. Epstein and S. O’Halloran, Delegating Powers: A
Transaction Cost Politics Approach to Policy Making under Separate Powers,
Cambridge University Press, Cambridge, 2000.
7 T. Risse, «Global Governance and Communicative Action», Government and
Opposition, Vol. 39 No 2, 2004, σελ. 288-313.