ÎšÎ±Ï„ÎµÏ Î¸ÏÎ½ÏƒÎµÎ¹Ï‚ Î ÏÎ¿Î¿Î´ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î”Î¹Î±ÎºÏ Î²Î­ÏÎ½Î·ÏƒÎ·Ï‚ - Science Stage

kef03:kef03 06/03/2009 13:59 Page 267
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΩΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ 267
δεδομένη σε κάθε κοινωνία 22 και με δεδομένους τους κανόνες που ισχύουν για
το σύνολο της κοινωνίας και την πολιτική που ασκείται, η κάθε τέτοια μειοψηφία
έχει κάθε στιγμή κίνητρο να ζητήσει κάποια ειδική μεταχείριση από τον
εντολοδόχο.
Το κίνητρο να ζητήσουν οι επιμέρους μειοψηφίες διακριτή μεταχείριση αυξάνεται
όταν η απόκλιση των συμφερόντων τους από τις αποφάσεις της πλειοψηφίας
μεγιστοποιείται, και αυτό συμβαίνει όταν οι πολιτικές επιλογές προκρίνονται
βάση της επιλογής μιας απόλυτης πλειοψηφίας, δηλαδή όταν η πλειοψηφία
προκρίνει εκτελεστικές και, κυρίως, νομοθετικές επιλογές πολιτικής,
οι οποίες δεν είναι προσαρμοσμένες, τουλάχιστον σε κάποιο ικανό βαθμό, στις
ανάγκες αρκετών επιμέρους μειοψηφιών.
Αντίθετα, όταν οι αποφάσεις της πλειοψηφίας λαμβάνονται κατόπιν μιας
στάθμισης των προτιμήσεων αρκετών μειοψηφικών ομάδων, τότε το καταρχήν
κίνητρο πολλών ομάδων να ζητήσουν διακριτή μεταχείριση μειώνεται. Κατά
τον Madison 23 πρέπει η λακή εντολή να κατακερματίζεται σε αρκετές επιμέρους
εντολές, οι οποίες θα εκπροσωπούν η κάθε μια όσο το δυνατόν πιο διαφορετικούς
πλειοψηφικούς συνασπισμούς μειοψηφιών. Με τον τρόπο αυτό, οι
επιμέρους ομάδες που αποκτούν εκπροσώπηση στο σύστημα αυξάνονται, και
στον βαθμό που οι επιμέρους εντολείς έχουν ικανές άμυνες απέναντι στους άλλους
εντολείς, μειώνεται η πιθανότητα να προκριθεί από την πλειοψηφία μια
επιλογή η οποία είναι υπερβολικά άδικη για κάποια μειοψηφία. Επιθυμητό συστατικό
του συστήματος είναι η, στον βαθμό του εφικτού, ανάδειξη των επιμέρους
εντολέων με διαφορετικό τρόπο, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να εκπροσωπούν
την ίδια πλειοψηφία – συνασπισμό των ίδιων συμφερόντων μειοψηφίας.
Ένα τέτοιο σύστημα είναι σε θέση να ικανοποιήσει τα πιο πιεστικά αιτήματα
των μειοψηφιών μέσω του πολιτικού συστήματος, καθώς οι συνολικές
αποφάσεις της πλειοψηφίας λαμβάνονται σαν χωριστές αποφάσεις επί των μεμονωμένων
διαστάσεων που συνθέτουν τις πολυδιάστατες επιλογές της κοινωνίας,
και δεν αποτελούν απλά τη διάμεσο των προτιμήσεων της κοινωνίας επί
μιας συνολικής πρότασης για όλες τις επιλογές, η οποία σταθμίζει χωριστές
προτάσεις επί πολυδιάστατων επιλογών με ένα τρόπο που είναι αποδεκτός από
την πλειοψηφία σε μια συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση. 24
22 Madison, «The Structure of the Government Must Furnish the Proper Checks and
Balances Between the Different Departments», οπ.π. και Russell Hardin, Liberalism,
Constitutionalism and Democracy. Oxford University Press, Oxford, 2003.
23 Ibit.
24 Για την εκτενή σύγκριση των επιλογών πολιτικής που προκρίνονται στις δύο περιπτώσεις
βλέπε Colomer, οπ.π.