udhezues letersia 11

Udhëzues për tekstin “Gjuha shqipe dhe Letërsia 11”
Tema
12. Letra
zyrtare
(Ora I)
Objektivat: Në fund të orës së mësimit nxënësi të jetë i aftë:
• Të identifikojë letrën zyrtare si lloj i tekstit informues dhe ta përdorë atë.
a. Të bëjë dallimin ndërmjet llojeve të ndryshme të letrave zyrtare;
b. të vëzhgojë paraqitjen grafi ke të letrës zyrtare për të dalluar strukturën e saj;
c. të analizojë karakteristikat gjuhësore të letrave zyrtare të shkruara në kohë
të ndryshme.
Materialet dhe mjetet mësimore
Teksti “Gjuha shqipe dhe letërsia 11”, lloje të ndryshme letrash zyrtare, shkumësa me
ngjyra, tabela.
Model i letrës zyrtare
Letër e Krist Malokit drejtuar Ministrisë së Arsimit të Shqipërisë
Prof. Dr. Krist Maloki
Universiteti Grac, Austri
Grac, më 14. tetor ’45
Zotnisë së Tij
Ministrit t’Arsimit në Tiranë
Shkëlqesë!
Gjendja e mjerueshme e do studentëve shqiptarë që kan mbetë rrugësh dhe në mëshirë të fatit po më
shtynë t’ju drejtohem me kët letër.
Siç do t’a dini Ju vetë, në kohën e pushtimit të vendit t’onë nga trupat gjermane u dërguen nja 100
studenta shqiptarë n’Austrië për studime të ndryshme; si kujdestar dhe inspektor. Pranë këtyne studentave
fi guronte asokohe prof. Filip Llupi. Ndo nga moskujdesja e qeveritarëve shqiptarë t’atëhershëm, ndo
nga dallaveret e autoriteteve të ndryshme gjermane, studentat t’onë u vuen njaty shpejt e shpejt pas
arritjes së tyne në Vjenë nën mbikëqyrjen dhe reglementin e organizatës naciste studentore dhe qenë të
ngushtuem të pranojn bursa gjermane, me gjithë që e shumëta e studentave kish pasë depozitue shuma
të mjaftueshme pranë Bankës Kombëtare apo pranë autoriteteve gjermane në Tiranë, të cilat shuma nuk
u transferuene kurr në vendin e destinuem. Kësodore erdh puna që studentat shqiptarë n’Austrië i qenë
shtrue deshtas a mosdeshtas mëshirës dhe kapriçave të do prijsave nacista gjermanë dhe shqiptarë në
Vjenë. Duhet t’e dini zoti Ministër, se disa nga kompatriotët t’onë, gjoja përfaqsuesa dhe kujdestarë të
Kombit, gjindeshin asokohe në një bashkëpunim të ngusht me autoritetet gjermane dhe nuk kishin aspak
gajle për sa e sa inkonvenjente dhe dame të ndryshme që i impozoheshin studentave t’onë. Dhe mungesa
e çdo ndërgjegjeje dhe ndijsije socjale-atdhetare u çfaqë lakuriq nër njata zotnij prijsa dhe kujdestarë
t’ashtuquejtunë shqiptarë, kur me shkatrrimin e Gjermanisë u prenë edhe mjetet fi nancjare nga kasa
naciste-studentore e Vjenës dhe kur studentat t’onë mbetën rrugash e pa bukë, mbasi “ /prijsat” shqiptarë
ishin shdukë nëpër terr të natës si ujku nëpër mjegullë. Qysh nga ajo ditë kanë kalue njata 100 studenta
shqiptarë një jetë mizerabile derdymenash dhe avanturjerash; disa kanë mujtë me sosë n’Atdhe, disa kanë
mbetë në Vjenë, prap disa të tjerë gjinden o në Grac, o në Salzburg, o n’Innsbruck e njeti, por e shumëta
e tyne janë pa bukë, pa mbathje e pa veshje të mjaftueshme.
Tuj e pasë sysh të mirën e Atdheut t’im po U drejtohem Ju. Zoti Ministër, dhe me shpresë se keni për t’iu
përgjigjë me ndojë mënyrë kësaj thirrjes, a ma mirë kësaj klithmës s’ime. Mbetem me nderime të plota
Dr. Maloki (nënshkrimi me dorë, vër. e A.R.)
Marrë nga Ramaj. Albert “/Krist Maloki, Refl eksione”, “Faik Konica”,2005, Prishtinë
52