epigrammatum anthologia palatina - Notes du mont Royal

PROLEGOMENA BREVIORA.Constantini Cejihalae ad hujiis apographi fidemedendae denuo suscepi. Ilaec quoque editio Lipsiaeprodiit, annis I8I3 et 1814, duobus voluminibuscomprehensa, quae praeter textum membranarum,in XV libros sive capita distributum,snpplementa habet epigrammatum FlorilegiiPlanudei quae in Vaticano libro desiderantur,appendicem praeterea eornm quae in aliis libriseditis et in marmoribus leguntur. Ad duo haecvolumina accessit anno 1817 tertium , s quodomnem ad epigrammata apparatum criticum,tam ex codicibus quam ex veteribus grammaticisdoctorumque virorum operibus derivatum,complectitur-, hisque adjectus est libellus praestantissimuslectionuin ex ipsis membranis quae,duin nova editio typis exscribebatur, bello feliciterproQigato , ex bibliotheca Vaticana Heidelbergamredierant, per Antonium Jacobum Paulssenincredibili fere diligentia erutarum (*). Quaconjuncta opera supplementisque utilissimisja.n voluntati eorum qui in Animadversionumnoslrarum voluminibus accuratiorem lectionumconimeinorationem et aestimationem requisiverant,satisfactum videri poterat, posito, quoAnthologia prius caruerat, fundamento solido,in quo qui huic operi aut illustrando et depravatisin eo locis, qui plurimi sunt, emendandisoperam navare velint, securi et conlidentervestigia ponere possunt.Necjue tatnen ab aliis post hanc editionem, siab emendationibus nonnullis obiter prolatis,explicalionibusque locorum quorundam discesseris,insignior in illo Florilegio opera collocataesse videtur. Observationes enim a viro eruditissimo, FRID. GRXFIO , qui ante hos quindecimannos Meleagri carmina egregie illustravit(Lips. 1811), non ultra octoginta paginas procur-(*) [ Quo magis mirabar quum in Rulieriano exemploWeehelianae editionis casu conspice.rem aliquid, quodomnes numeros verilalis habere videbatur, jam a Salmasioannotatum, a Spaletto et Paulssenio prorsus negleetum;narravi supra. ]xxi ijrerunt, neque spes affulget eas continuatum iri;et in Thoma; Gaisfordii, viri celeberrimi, Poetisminoribus, qui et alia plurima et epigramrnataetiam Simonidis, Theocriti, Callimachi, aliorumcomplectuntur, ad commentarios ibi ex nostrisrcpetitos pauca admodum ex propriis clarissimieditoris thesauris accesserunt.Haec JACOBSIUS scripsit anno 1826, quo jirodiitGotbae Delectus epigrammatum gra>carum,opus dignissinium tanti nominis viro. Perduravitautem quamTtum signiGcabat rerum conditiousque ad annuin 184» , quo AUCUSTUS MEINEKE,vir eximius, Berolini edidit Delectum poetarumAnthologia: grasca: cum adnotatione critica, quiprxstantissimorum criticorum advertit animoset incendit studia : GOD. HERMANNI , OTT. SCHNEI-DF.RI, SCHEIDEWIM, UNGF.RI , GEISTII et aliorumquos suis locis memoramus. Eodem temporejuvenis rara et doctrina; copia et mentisperspicacitate ornatus, ALPHONSUS HECKER, scripsituberein Commentationem criticam de Antholugiagrceca, quae Lugduni Bat. prodiit a. 1843.Decennio post eidem retractatae quasstiones cpigraphicaset alia nova plnrimaaddidit, quae hocindice publici juris fecit : Commentationis critica;de Anthologia grasca PARS PRIOR. Lugd. Bat.i85». Partem alteram dolenda mors auctorisabripuit. Breviores aut minoris momenti libellosnon est ut hic memoremus, indicatos in Bibliothecascriptorum classicorum Engelmannip. 67-70 ed. septimae. Ubi omissum elegantissimiviri N. PICCOLOS SuppUmcnt a VAnthologiegrecque contenant des epigrammes et autres poesiesUgeres inddites, precede d'observations sur l'Anthologie,etc. Paris. i853.Integram Anlhologiam palatinam, quo ordineedidit Jacobsius, magno et felici studio primusgallice vertit vir tam litcris quam bumanitateinter paucos conspicuus, F. D. DEHEQUE, Paris.i863, voluminibus duobus.Haec quo die typothelis niisi, delectabar dulcissimis iu Anacreontica prolegomenisFirmini Didot, splendidissimse quam parat editioni pnemittendis. Ibip. 29 commemoratur epigramma quo Antipater Sidonius Anacreontem mortuumalloquitur, cap. VII, ep. 27. Cujus iterum inspecti versu octavo nunc mepcenitet horum : « kiSav veVrap airo OTQXIC^WV Heckerus; legcbatur QXifiwv,imagine ridicula. » Taulologa sunt enim nt qua? maxime au.