epigrammatum anthologia palatina - Notes du mont Royal

4>20 ANTHOLOGLE PALATIN/Eservilude, s'est dicharge de cet opprobre. D'aprescette donnie, je crois qxie, sous le mot corrompuXuaOo; ou XoiaOo;, ae cache la vraic lecon XdaOri;. Aitisinous lirons : WSve XdaOri; "AyOo; dxopfiijia;... » Iniine dtSav Codex, non AtSriv, ut Plan.XX. Lemma : el; lopoxXea. Iterum legitur in inferioremargine sub epigrammate 37, cum lemmate • et;rdv autdvdSeanorov. — .1 inaltero loco Codicis ductus ioxetiOr;;ostendere videbantur Paulssenio; in apogr. Par. eoxeoOr;;vidit Boiss. — 2. « Suidas : olvcoxo; • otvtoSr,;, dtauyii;, h.ueXavd;, apposito hoc versu. Scripsi pro edito pteXxvo;varietatem peXavo;, quum non possit gonitivus casus convenire.Adjectivum 4 pteXavd; tractatum est in meis Anecd.t. IV, p. 383. Plutarchus Decurios. 4 : peuye td pteXavdvTOUTO xal ouvtorduevov vesoc. » B. Hoc mortis genus tradebantIster et Neantbes in anonymi Vita Sophoclls et Sotadesin Stob. Floril. XCVIII, 9. Plura Jacobsius adAnalect. t. VI, p. 270.XXI. Lemma : el; TOV aurdv lopoxXea. Epigramma inPlan. cst doecnrorov. « fciri6aiou vereor ne librarii errorsit ex eorum genere, quod haud infrequens est in lemmatiscod. Palatini. Ita Noaoioo; AeoSia; IX, ep. 332;"AvuTr;; Mt-ruXrivaia; VII, 492. Quidquid est, temere Brunokius hoc et sequens ep. Simmite Socratis discipulo assignavit.» Meinek. p. 101. — 1. « Xopoi; uiXikavra, secundumpriscum morem, quo tragcrdiarum poetas chorum«olebant ducere; a quo more tamen Sophocles, Std TT,VtSiav tayvoptoviav, dicitur recessisse. » Jac. Plan. malelopiXou. — 3 3v Ouu. Heckerus et Hermannus; uam opuserat relativo; legebatur h Oup. Constat iv allerum sufficere.— 4 dyapveiTr,; Plan. et Suid., qui pXaord; in v. 0utisXri,sed optimus cod. Paris. ibi quoque [iXaiao;, dequo v. not. ad IV, ep. 1, 17, et de Acharnensl hcderaad VI, ep. 279, 4, et IX, ep. 186, 1, 2. — 6. AepxeTxt,scil. oe, non satis scite perflcit sententiam canninis,neque intcgrum esse videtur. Passive accipiebat Lcbeck.ad Buttm. Gramm. t. II, p. 148 : conspicitur in..., quodab omni loquendi proprietate longe abest. Heckerus :« Jacobs. interpretatur : tu quidem lumulo et parvopulveris exigui munere cohiberis, verum immortaliatua carmina scvum tuum supra mortalitatis tcrminosextendunt. Quae sententia unice apta non inest verbisQuare scribendum puto :dXXd nepioodvaldiv' d0avdTot;8epxeat ev aeXtatv.Immortalibus carminibus tuis per aevum perenne vivis. »Sed neque hoc sonant verba graica et Sepxogai 6v gte/.to.;veterum neminem ita fuisse accepturuin probabile est;pneterea magnam integritatis speciem habent dXX' d ueptood;aluiv. Simplicem prorsus medicinam Tep7teTat a iieminefuisse allatam mireris. Idem verbum de Euripide,infra cp. 45, 4. leXi; de ipso scripto dicitur, ut paginaapud Latinos.XXII. Lemma : el; TOV aurdv lopoxXea, vdv XdptXXou,vdv 'AOrivaiov, vdv auYypovioavra F.upiTttSrj. Hoc quoquedSriXov in Plan. — 1 sic Plan.; TUU.6OU aopoxXeou; Cod. —3. *iXopptot, i. e. faYtiSr,;, v. Meinek. ad VI, ep. 304, 7.Aliter intellexit Grotius. — 4 xXitiaTa Cod. — 5 euuaOir,;Cod.,superscriptOYp. ertir);. « ScboI.Wech.: eOpiorerat xaieuemX,; yetpl YeYpau.uevov Iv Ttot piSXot;, dvO'ou euertiri;ISet, 6; eteol Soxet, Ypapf,vat- Et est euertir,; interlinearisvarietas in Pal. et apogr. Par., quam reccpi meliorem,meo quidem sensu, vulgato eup.a8:r,;. Coaf. ep. 39, 2. Esttameu eupaOir,; apud Suidam, qui Ttiwidppovo; reddit eppeXou;.» B. Etiam Heckerus prattulit euertiri;. Ld fineIibrarius scripserat peXty.po; (compendio, o super p positol,deinde falsum putans ou; in serie addidit; hinc ueXiypou;Plan. et Suid. — 6 Mououv omnes, corr. Jac. Legekaturf,oxr,7ev Mouoeuv dpptYa xat XapiTuv, « in quo mirum estnerainem offendisse; nam dppiya cuin uno dativo jungisolet. » Hecker., qui optime correxit noxr,o'ixMouoeuvdpptYaxdx Xapivuv, vel, si malis, hoxcnmv M., utexexaltero petatur. Confert Crinag. IX, ep. 513 : Spdpaxa IYPX-?ev h Mouoeuv ouv ptp {j Xapiruv.XXUI. Lemma -. et; 'Avaxpeovra. In Plan. boc carmenin duo divisum est, ita ut prius iu versu 6 terminetur.« Jungenda esse olim viderunt Huetius et Scaliger. Fonserroris in Codice, ubi ultimo disticho novum lemma appicturo: e't; TOV aurov 'Avaxpeovra. » Jac. Si quidem cst error.Tria disticha integerrimum epigramma efflccre judkavitBoiss., qui alterum lemma reduxerit; ita mutilum censcndumepigramma altqrum, quod Scaliger non satis clcgantijudicio ponebat ante v. 1. — 2. Intelliguntur florcs,dvOr..— 8. AiaitXtooa;. Apte confert Jac. Platonem Pha-donep. 85, D :